کارتیژن فورت

کارتیژن فورت ترکیبی از گلوکزامین ، کندرویتین سولفات ، متیل سولفونیل متان ، ویتامین ها ، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها با قدرت اثر بالا است

موارد مصرف : موثر در بهبود استئوآرتریت ، آرتریت روماتوئید ، درد و حساسیت مفاصل ، درد پشت ، سفتی و تورم مفاصل و نیز محدودیت حرکت ناشی از استئوآرتریت

دستور مصرف : روزانه 2 عدد قرص ، همراه با یک لیوان آب بلعیده شود.

شرایط نگهداری :
- در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد ، دور از نور و رطوبت نگهداری شود.
- دور از دسترس کودکان قرار گیرد.

موارد هشدار و نکات قابل توجه :
- این فرآورده جهت پیشگیری ، درمان و تشخیص بیماری نمی باشد.
- از جویدن قرص خودداری کنید.
- از مصرف بیش از میزان توصیه شده اجتناب نمائید.
- به علت عوارض جانبی و تداخلات دارویی احتمالی ، کارتیژن فورت را تنها با نظارت یک مشاور سلامت مصرف نمایید.
- در بیماران دیابتی با احتیاط مصرف شود و در شروع و همچنین ضمن درمان با این فرآورده حتما قند خون در این افراد کنترل گردد.
- چنانچه داروی دیگری مصرف می کنید ، قبل از مصرف این فرآورده با پزشک یا داروساز مشورت نمایید.

موارد منع مصرف :
- بیمارانی که به صدف حلزون حساسیت دارند ، پیش از مصرف مکمل های حاوی گلوکزامین با پزشک مشورت نمایند.
-  در دوران بارداری و شیردهی قبل از مصرف با پزشک خود مشورت نماید.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی : از آنجایی که مطالعات کافی در مورد استفاده از این فرآورده در دوران بارداری و شیردهی موجود نیست ، باید قبل از مصرف  ، در خصوص ارزیابی مزایای استفاده از این مکمل نسبت به خطرات احتمالی با پزشک مشورت گردد.

عوارض جانبی : ناراحتی های گوارشی ، خواب آلودگی ، سر درد ، بی خوابی و در دوز های بالا عوارض گوارشی موقت نظیر درد شکم ، کاهش اشتها ، تهوع ، سوزش سر دل ، یبوست ، اسهال و استفراغ
در موارد نادر ترکیب گلوکزامین و کندرویتین منجر به افزایش فشار خون ، ضربان قلب و تپش قلب می گردد.

تداخلات دارویی : اثر این فرآورده بر فارماکوکینتیک سایر داروها ناشناخته است اما ممکن است با داروهای ضد انعقاد خون نظیر اسنو کومارول ، وارفارین و وارفارین پتاسیم تداخل داشته باشد.در هنگام مصرف توام با دیگر داروها ، نمی توان احتمال تداخل را نادیده گرفت.

فارماکولوژی : 
گلوکوزامین و کندرویتین موجود در کارتیژن فورت دو عنصر محبوب موجود در مکمل های دارویی هستند که در درمان استئوآرتریت مورد توجه فراوان واقع شده اند. مکمل های گلوکوزامین و کندرویتین برای کاهش درد در استئوآرتریت و ترمیم بافت غضروف و تجدید مایعات مفصلی موثر می باشد. این دو عنصر به طور طبیعی در مفاصل به عنوان روان کننده عمل می کنند و جزء مولکول های مهم غضروف می باشند. گلوکزآمین (1- آمینوداکسی گلوکز، کیتوزامین) یک قند آمینی طبیعی است که به طور عمده از کیتین موجود در اسکلت خارجی سخت پوستان استخراج می شود. وزن مولکولی گلوکزامین 179 دالتون بوده و به طور طبیعی در بدن موجود است و یکی از اجزای اصلی و مهم در بیوسنتز گلیکوزآمینوگلیکان ها، پروتئوگلیکان ها و هیالورونان می باشد. به طور طبیعی در بدن مقدار مشخصی گلوکوزآمین تولید می شود اما با افزایش سن این مقدار کاهش می یابد. در نتیجه غضروف ها و مفاصل در سن پیری آسیب پذیرتر شده و امکان التهاب مفاصل بیشتر می شود.
استئوآرتريت (A.O) شايعترين بيمـاری مفـصلی اسـت كـه بـا تخريب پيشرونده غضروف مفصلی مشخص مي شـود. ايـن  بيماری يكی از دلايل مهـم نـاتوانی و از كـارافتـادگی در افـراد مسن است . درمان های دارويی كه امروزه برای بيماران مبتلا بـه استئوآرتريت به کار می روند شامل استامينوفن، داروهـای ضـدالتهابی، ضد دردهای ناركوتيک و داروهای كورتيكواسترو ييدی می باشند. تمام اين داروهـا داراي عــوارض جــدی و بــالقوه هــستند. بنـابراين، گزينـه هـای درمـانی ديگـرهمچــون گلوکزآمین سولفات، کندرویتین و متیل سولفونیل متان برای درمان این بیماران بسیار مناسب است. گلوكزآمين علاوه بـر ايـن كه عوارض جانبی بسيار كمی دارد، روند ترميم و دوباره سـازی مايع سنيوويال را افزايش داده و ممكـن اسـت سـبب افـزايش سنتز غـضروف نيز گـردد، همچنــين دارای آثـار ضـدالتهــابی و ضدآرتریتی می باشد.
کارتیژن فورت ترکیبی از گلوکزامین ، کندرویتین سولفات ، متیل سولفونیل متان ، ویتامین ها ، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها با قدرت اثر بالاست. گلوکزامین به عنوان واحد اصلی سازنده برای بیوسنتز گلیکوزآمین ها ، هیالورونات ها و پرونئوگلیکانها است که ترکیبات مهمی در سنتز کلاژن می باشند و تخریب آن منجر به بیماری استئوآرتریت می گردد. همچنین گلوکزامین سولفات دارای خواص ضد التهابی و محافظت کننده کندرویتین بوده و در نتیجه درد را کاهش داده و در بیماران مبتلا به استئوآرتریت که دارای غضروف ها و مفاصل آسیب دیده هستند ، موجب بازیابی و تحریک ساخت غضروف های مفصلی می شود.کندرویتین سولفات یک گلیکوزآمینو گلیکان طبیعی است که در ماتریکس خارج سلولی بافت های غضروفی ارتجاعی وجود دارد. همچنین کندرویتین موجب کاهش تشکیل ماده التهاب زای سایتوکین و آنزیم های التهابی نظیر فسفولیپاز A2 ، سیکلواکسیژناز2 (Cox-2) و سنتز نیتریک اکسید می شود.همچنین این ماده دارای خاصیت محافظت کننده کندرویتین می باشد. ترکیب گلوکزامین سولفات و کندرویتین سولفات موجب تاخیر در پیشرفت رادیولوژیک استئوآرتریت می شود.متیل سولفونیل متان (MSM) یا دی متیل سولفون ، یک ترکیب سولفوری طبیعی است که به مقدار جزیی در غذا و خون انسان وجود دارد. MSM موجب تسهیل حرکت مفاصل ، سنتز غضروف و کاهش التهاب می شود. همچنین سولفور موجود در این ماده توسط کندروسیت ها برای ساخت پروتئین ها و کلاژن (بافتهای همبند) استفاده می شود. همچنین این ماده خاصیت آنتی اکسیدانی داشته و موجب کاهش درد و التهاب می شود. مواد معدنی و ویتامین های موجود در این مکمل خاصیت آنتی اکسیدانی داشته و موجب کاهش التهاب مفاصل می شوند. همچنین ویتامین های ضروری که مواد کلیدی در ساخت بافت غضروف هستند را تامین می کنند.

اجزای تشکیل دهنده : هر قرص روکشدار حاوی 750 میلی گرم گلوکزامین سولفات پتاسیم کلراید معادل 563 میلی گرم گلوکزامین سولفات ، 100 میلی گرم کندرویتین سولفات سدیم ، 250 میلی گرم متیل سولفونیل متان ، 200 واحد ویتامین د3 ، 12.5 میلی گرم ویتامین ای  ، 30 میلی گرم ویتامین C ، سلنیت سدیم معادل 70 میکرو گرم سلنیوم ، سولفات روی تک آبه معادل 4 میلی گرم روی ، سولفات منگنز معادل 3 میلی گرم منگنز ، پیکولینات کروم معادل 50 میکرو گرم کروم ، سولفات مس 5 آبه معادل 0.5 میلی گرم مس ، سدیم بورات معادل 0.5 میلی گرم بور می باشد.

متیل سولفونیل متان (MSM):
متیل سولفونیل متان یا دی متیل سولفان در مغز انسان، پلاسمای خون و مایع مغزی- نخاعی به مقدار کم یافت می شود و ترکیبی از اکسیژن، سولفور و گروه های متان می باشد. متیل سولفونیل متان موجود در مواد غذایی به آسانی در حین پختن از بین می رود گلوکوزامین ،کندرویتین و متیل سولفونیل متان کاملاً با هم کار می کنند تا بهترین نقش را در بهبود سلامت مفاصل ایفا نمایند.

فواید متیل سولفونیل متان:
- درمان زخم بریدگی یا ساییدگی
- رفع چین و چروک
- رفع سوختگی پوست در اثر باد یا خورشید
- درمان آکنه
- درمان  گوارشی مانند: - یبوست مزمن - زخم ها - دیورتیکولوز (بیماری روده) - بواسیر

آرتروز و نقش غضروف در بدن انسان:
نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که بدن انسان می تواند به خودی خود غضروف سازی نماید، و وظیفه این غضروف ها فراهم نمودن انعطاف پذیری در اتصالات و جلوگیری از بروز آسیب به مفاصل می باشد. با افزایش سن و افزایش وزن، ساخت غضروف در مفاصل کاهش می یابد. این از دست دادن غضروف عوارض جانبی در بدن مانند محدودیت در تحرک، کاهش انعطاف پذیری مفاصل، درد مفاصل، تورم و التهاب و به عبارتی شرایطی مانند آرترز را فراهم می آورد.
آرتروز، بیشتر افراد بالای 60 سال را مبتلا می کند، اما علائم اولیه آن قابل تشخیص است.اگر  در مراحل اولیه تشخیص داده نشود و درمان صورت نپذیرید در آینده درمان آن مشکل خواهد بود. افراد در 40 سالگی باید افزایش وزن را کنترل نمایند زیرا بزرگترین علت این بیماری، اضافه وزن زیاد است. علاوه بر وزن بیش از حد، استفاده بیش از حد از مسکن های مانند ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن می تواند دلیل این بیماری باشد.

بورون:
این عنصر ریزمغذی، که سازمان غذا و داروی آمریکا نیز آن را تأیید کرده، مکمل بورون است، که براساس شواهد به نظر عنصری مفید و احتمالاً ضروری برای انسان است. بورون در حال حاضر در حالت عنصری خود، در طبیعت وجود ندارد و فقط در ترکیبات یافت میشود. اسید بوریک و رکتوبوراتکلسیم دو ترکیب حاوی بورون هستند که در مقایسه با سایر ترکیبات، بیشترین مطالعات را به خود اختصاص داده اند.
فرم اصلی بورون در بافت های انسانی و مایعات بدن، به شکل اسیدبوریک (4/98درصد) است و مابقی به صورت آنیون بورات  (6/1درصد) یافت می شود. اسیدبوریک در تمام بافت های بدن توزیع می شود و با توجه به اینکه عملکردهای مختلفی در بافت ها و اندام ها دارد، غلظت آن در قسمتهای مختلف متفاوت است، به گونه ای که استخوان، ناخن و مو بیشترین غلظت اسید بوریک را در بدن دارند. مردم به طور مداوم بورون را از آب آشامیدنی و مواد غذایی مصرف و دریافت می کنند. میزان مصرف روزانه بورون حدود 3-1 میلیگرم در روز برای اکثر افراد بالغ است. انسان و حداقل برخی از حیوانات پیشرفته تر، به بورون برای حمایت از عملکردهای بیولوژیک طبیعی نیاز دارند. بورون در این زمینه ها عملکرد مثبتی دارد:
- رشد استخوانها و سیستم عصبی مرکزی:
بورون از طریق تأثیر بر استئوبالست (سلولهای مسئول تشکیل استخوان و جایگزین کردن استخوان تحلیل رفته) و استئوکالست (سلولهای مسئول تحلیل استخوانبر رشد و حفاظت استخوان تأثیر می گذارد و این از طریق نقش مؤثر آن در سوخت و ساز مواد معدنی مانند کلسیم و سپس متابولیسم استخوان است.

- ضد التهاب: 
برخی از داده های تجربی نشان می دهد بورون مشابه اسیدهای چرب غیراشباع عمل می کند، درنتیجه فرکتوبورات کلسیم ممکن است در غشای سلول، جایگزین اسیدهای چرب غیراشباع شود و کاهشی در پاسخ به محرکهای التهابی ایجاد کند. گرچه این امکان وجود دارد که بتواند با مهار آزادسازی اکسیدنیتریک، عملکرد ماکروفاژها را مهار کند و یا تولید ماکروفاژها از واسطه های التهابی را تحت تأثیر قرار دهد.

- کاهش خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان ها:
رژیم های غذایی غنی از بورون به طور قابل توجهی، خطر ابتلا به انواع سرطان شامل پروستات، پستان، گردن رحم و ریه را کاهش می دهند. سازوکارهایی که بورون به وسیله آن ممکن است بر سرطان تأثیرگذار باشد، هنوز ناشناخته است، ولی شواهد بیانگر آن است که ظاهراً بورون خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی دارد. سایر سازوکارهای پیشنهادی مربوط به فعالیتهای بورون در سلولهای سرطانی شامل مهار فعالیتهای آنزیمی پروتئازسرین، دهیدروژناز، ویرایش mRNA و تقسیم سلولی و القای آپوپتوز اس.ترکیبات مبتنی بر بورون نشانگر اثرات امیدوارکنندهای برای شیمی درمانی انواع سرطان ها هستند.

- بهبود علائم بیماریهای قلبی:
افزایش سطحCRPو کلسترولHDLدر خون عامل خطری برای ابتلا به بیماریهای قلبی است و زمینه بیماری عروق کرونر را فراهم می کند. نتایج نشان می دهد فرکتوبورات کلسیم باعث کاهش قابل توجهی درCRPو کلسترولHDLمی شود.همچنین محرومیت از بورون، غلظت پالسمایی هموسیستئین و انسولین را افزایش می دهد که هر دو به عنوان عوامل خطر برای بیماریهای قلبی هستند. از طرفی مکمل بورون تعداد پلاکت و به طور بالقوه خطر ترومبوز را کاهش می دهد.

- کاهش درد در بیماری های زنان:
یکی از سازوکارهای دخیل در دیسمنوره افزایش پروستاگلندین ها است، بورون با مهار آنزیم های سیکلواکسیژناز و لیپواکسیژناز باعث کاهش پروستاگلندین E2 و لکوترین ها و دیگر واسطه های التهابی نامناسب شده و به این ترتیب تأثیر مهمی در تعدیل آبشار التهابی دارد . فرکتوبورات کلسیم ممکن است سنتز اسید آراشیدونیک را مهارکند که یک کلاس از پروستاگالندین های پیش التهابی است.

- سنگ کلیه: به نظر میرسد بورون در کنار کاهش بیومارکرهای التهابی، سازوکار دفاعی آنتی اکسیدان را ارتقا می دهد و سبب کاهش استرس اکسیداتیو می شود و از این طریق در برابر تشکیل سنگ، اثر محافظتی دارد. بورون خاصیت آنتی اکسیدانی نیز دارد و می تواند از طریق دخالت در تولید سیتوکین ها به کاهش واکنش های التهابی کمک نماید. بررسی ها نشان می دهد رژیم های غذایی با مصرف بورون کم، شایع است و این کمبود در انسان منجر به بروز مشکلاتی در سلامت عمومی و افزایش خطر ابتلا به سرطان می شود.

مکانیسم عمل: به نظر می رسد که بور در نحوه برخورد بدن با سایر مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم و فسفر تأثیر می گذارد. همچنین به نظر می رسد میزان استروژن در زنان مسن (یائسگی) و مردان سالم را افزایش می دهد. تصور می شود استروژن در حفظ استخوان های و بهبود عملکرد مغز مفید است. اسید بوریک، یک شکل رایج بور، می تواند مخمرهایی را که باعث عفونت واژن می شوند، از بین ببرد. بورون اثرات آنتی اکسیدانی نیز دارد.