توضیحات:
استئوآرتريت (Osteoarthritis) شايع ترين بيماری مفصلی است که شرايط ناتوان کننده با بار اقتصادی و اجتماعی بالا به همراه دارد . متداولترين علایم بالينی آن شامل درد، خشکی مفصلی و کاهش ظرفيت جسمانی و ناتوانی و محدوديت در فعاليت ها است. استئوآرتريت يک بيماری دژنرتيو است که ابتدا غضروف مفصلی را تحت تأثير قرار داده و در مفاصل اندام تحتانی، جنبش پذيری و توانايی حرکت را تحت الشعاع قرار می دهد. با اين وجود، دامنه ای از تغييرات پاتولوژيکی در مفاصل و طيفی از اختلالات حرکتی را به همراه دارد.
استئوآرتريت يکی از علل شايع ناتوانی در ميان بزرگسالان است که معمولا بيشتر مفاصل خاص نظير زانو، ران و ستون فقرات را تحت تأثير قرار می دهد. از بین رفتن غضروف منجر به تنگ شدن تدریجی فضاهای مفصل و ضخیم شدن قسمت انتهایی استخوان می شود. کارتیژن برای تغذیه مفاصل طراحی شده است. ماده فعال کارتیژن گلوکوزامین سولفات است، که توسط بدن برای ایجاد گلیکوزامینوگلیکان ها استفاده می شود، آنزیمی که برای ترمیم غضروف ضروری است.
موارد مصرف:
- کمک به پیشگیری از ابتلا به آرتروز حاد ( به عنوان خط اول درمان برای مشکلات طولانی مدت آرتروز زانو توصیه می شود.)
- بهبود غضروف سازی و ترمیم غضروفی در بیماران مبتلا به آرتروز
- پیشگیری و درمان پوکی استخوان
دستور مصرف: یک قرص در روز
اجزای تشکیل دهنده:
گلوکوزامین: گلوکزآمین (1- آمینوداکسی گلوکز، کیتوزامین) یک قند آمینی طبیعی است که به طور عمده از کیتین موجود در اسکلت خارجی سخت پوستان استخراج می شود. وزن مولکولی گلوکزامین 179 دالتون بوده و به طور طبیعی در بدن موجود است و یکی از اجزای اصلی و مهم در بیوسنتز گلیکوزآمینوگلیکان ها، پروتئوگلیکان ها و هیالورونان می باشد. به طور طبیعی در بدن مقدار مشخصی گلوکوزآمین تولید می شود اما با افزایش سن این مقدار کاهش می یابد. در نتیجه غضروف ها و مفاصل در سن پیری آسیب پذیرتر شده و امکان التهاب مفاصل بیشتر می شود. گلوکوزامین اغلب به طور مکمل برای درمان علائم بیماریهای مختلف التهابی استفاده می شود. گرچه هنوز مکانیسم های گلوکوزامین به خوبی شناسایی نشده است، اما به نظر می رسد که به راحتی التهاب را کاهش می دهد. بخش عمده ای از تحقیقات در مورد گلوکزامین شامل مصرف همزمان گلوکزامین با مکمل کندرویتین (ترکیبی شبیه به گلوکزامین است)، که در تولید و حفظ غضروف سالم نقش دارد.
محافظت از مفاصل: گلوکوزامین به طور طبیعی در بدن وجود دارد. یکی از نقش های اصلی آن پشتیبانی از رشد سالم بافت های بین مفاصل است. غضروف مفصلی نوعی بافت صاف و سفید است که انتهای استخوانها، جایی که مفاصل در آن قرار دارند را می پوشاند. این نوع بافت (همراه با مایع روان کننده بنام مایع سینوویال ) به استخوان ها اجازه می دهد تا آزادانه از روی یکدیگر حرکت کنند، اصطکاک را به حداقل می رساند و امکان حرکت بدون درد در مفاصل را فراهم می نماید. گلوکوزامین به تشکیل چندین ترکیب شیمیایی که در ایجاد غضروف مفصلی و مایع سینوویال نقش دارند، کمک می کند. برخی مطالعات حاکی از آن است که مکمل گلوکوزامین در جلوگیری از شکستن غضروف در محل بافت مفاصل، نقش دارد. نتایج یک مطالعه بر روی 41 دوچرخه سوار نشان داد که مصرف روزانه 3 گرم مکمل گلوکوزامین باعث کاهش 27٪ تخریب کلاژن در زانوها در مقایسه با گروه دارونما گردید.
درمان اختلالات استخوانی و مفصل: این مولکول به طور خاص برای درمان علائم و پیشرفت بیماری مرتبط با استئو آرتریت، روماتیسم و پوکی استخوان مورد استفاده قرار می گیرد.
درمان سیستیت بینابینی: سیستیت بینابینی یک نوع التهاب دیواره مثانه، و علایمی شبیه سیستیت (عفونت باکتریایی مثانه) دارد. گلوکوزامین به طور گسترده ای به عنوان درمانی برای سیستیت بینابینی (IC)، استفاده می شود.
بهبود بیماری التهابی روده (IBD): مانند سیستیت بینابینی، بیماری التهابی روده (IBD) با کمبود گلیکوزامینوگلیکان همراه است. تحقیقات نشان می دهند که گلوکوزامین می تواند IBD را درمان نماید. اما نیاز به مطالعات بیشتر نیز می باشد.
مولتیپل اسکلروزیس (MS): برخی منابع بیان می کنند که گلوکزامین یک درمان مؤثر برای مولتیپل اسکلروزیس (MS) باشد. با این حال ، نیاز به تحقیقات بیشتری باید صورت پذیرد.
افزایش سلامت چشم: برخی مطالعات نشان می دهند که گلوکزامین سولفات سلامت چشم را از طریق کاهش التهاب و اثرات آنتی اکسیدانی در شبکیه چشم تقویت می نماید.
عوارض جانبی:
- مکمل های گلوکوزامین برای بیشتر افراد بی خطر است. عوارض جانبی احتمالی شامل موارد زیر است: تهوع و استفراغ، اسهال، سوزش سردل، درد شکم
- در صورت بارداری یا شیردهی به دلیل عدم وجود شواهد علمی در مورد آن، نباید گلوکوزامین مصرف کنید.
- اگر مبتلا به دیابت هستید و یا داروهای دیابت مصرف می کنید، قبل از مصرف گلوکوزامین با پزشک خود مشورت کنید.
