موارد مصرف : هر قرص جوشان حاوی 500 میلی گرم ال کارنیتین بصورت خالص می باشد.
دستور مصرف : روزانه 2 الی 3 قرص جوشان را در یک لیوان آب حل نموده و میل نمایید.
کارنیتین:
کارنیتین، مشتق شده از یک اسید آمینه، تقریباً در تمام سلول های بدن یافت می شود. کارنیتین اصطلاح عمومی برای تعدادی از ترکیبات است که شامل ال- کارنیتین ، استیل ال- کارنیتین و پروپیونیل ال- کارنیتین است. ال- کارنيتين يک مولکول کوچک محلول در آب است که در سوخت و ساز چربی ها و همچنين برای عملکرد طبيعی سوخت و ساز انرژی در بيشتر بافت ها لازم است. پژوهش ها نشان داده که امروزه ال-کارنيتين به عنوان مکملی که ممکن است در بهبود وزن، بهبود سوخت و ساز چربی و عملکرد ورزشی مفيد باشد به طور گسترده مورد استفاده قرار می گيرد. کارنیتین نقشی اساسی در تولید انرژی دارد. این اسیدهای چرب با زنجیره طولانی به میتوکندری منتقل می شوند تا بتواند اکسید شوند (بسوزند) و انرژی تولید نمایند. همچنین باعث جلوگیری از تجمع ترکیبات سمی تولید شده در اندامک های سلولی می شود. با توجه به این عملکردهای کلیدی، کارنیتین در بافت هایی مانند عضله اسکلتی و قلبی تشکیل می شود تا از اسیدهای چرب به عنوان سوخت غذایی استفاده نماید. بدن کارنیتین کافی برای تامین نیاز اکثر افراد ایجاد می نماید. ممکن است افراد به دلایل ژنتیکی یا برخی بیماری ها، مانند نوزادان نارس، نمی توانند به اندازه کافی کارنیتین تولید کنند، بنابراین برای این افراد کارنیتین یک ماده مغذی ضروری است.
چه زمانی می تواند کمبود کارنیتین رخ دهد؟ کمبود کارنیتین به 2 صورت وجود دارد. کمبود اولیه کارنیتین که نوعی اختلال ژنتیکی در سیستم حمل و نقل کارنیتین سلولی است که معمولاً در پنج سالگی با علائم کاردیومیوپاتی، ضعف اسکلتی - عضلانی و افت قند خون خود را نشان می دهد. کمبود ثانویه کارنیتین ممکن است به دلیل اختلالات خاصی (مانند نارسایی مزمن کلیه) یا تحت شرایط خاص (به عنوان مثال، استفاده از آنتی بیوتیک های خاص) که جذب کارنیتین را کاهش می دهد یا دفع آن را افزایش دهند، رخ می دهد. محققان استفاده از مکمل کارنیتین را به عنوان یک محصول تجویز شده برای درمان کمبود ثانویه پیشنهاد می نمایند. کارنیتین با توجه به اینکه در تولید انرژی نقش مهمی دارد به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است و یک ماده درمانی قابل تحمل و به طور کلی ایمن است. محققان ترجیح می دهند از استیل ال- کارنیتین در مطالعات تحقیقاتی استفاده کنند زیرا در روده باریک بهتر از ال- کارنیتین جذب می شود و با کارآیی بیشتری از سد مغز خون عبور می کند (یعنی وارد بافت مغز می شود).
بهبود عملکرد ورزشی
برخی از ورزشکاران برای بهبود عملکرد ورزشی از کارنیتین استفاده می کنند. با این حال، نتایج تحقیقات بیست ساله هیچ مدرک ثابتی در مورد اینکه مکمل های کارنیتین (در دوزهایی از 2-6 گرم در روز برای 1 تا 28 روز ) می تواند باعث بهبود عملکرد ورزشی یا عملکرد بدنی در افراد سالم شود، نشان ندادند.
افراد سالخورده
تصور می شود که کاهش عملکرد میتوکندری به تسریع روند پیری کمک می کند. مکمل کارنیتین ممکن است باعث جلوگیری از تسریغ روند پیری گردد، زیرا غلظت آن در بافت ها با افزایش سن کاهش می یابد و در نتیجه از یکپارچگی غشای میتوکندری می کاهد، بنابراین استفاه از مکمل کارنیتین با افزایش سن توصیه می گردد. تحقیقات در موشهای صحرایی پیر، نشان داد مکمل های حاوی دوز بالای استیل-ال-کارنیتین و آلفا-لیپوئیک اسید (یک آنتی اکسیدان) در کاهش عملکرد میتوکندی نقش مثبت دارند. به طوریکه تحرک حیوانات افزایش یافت و عملکرد آن ها در کارهایی که نیاز به حافظه داشت، بهبود یافت. در حال حاضر هیچ مطالعه انسانی در مورد آن وجود دارن و نیاز به تحققیات بیشتر است. با این حال، نتایج یک متا آنالیز ، در صورت استفاده از مکمل کارنتین و دارونما نشان داد که مکمل های استیل ال-کارنیتین عملکرد ذهنی را بهبود بخشد و کاهش حافظه را در بزرگسالان مسن با اختلال شناختی خفیف و بیماری آلزایمر کاهش داد. در این مطالعات، افراد 1.5-3.0 گرم در روز از استیل ال- کارنیتین را به مدت 3-12 ماه استفاده کردند.
بیماری قلبی عروقی و شریانی محیطی
چندین مطالعه تأثیر مکمل کارنیتین را در مدیریت ایسکمی قلب (محدود کردن جریان خون در قلب) و بیماری شریانی محیطی (مهمترین علامت آن گردش خون ضعیف در پاها، معروف به لخته شدن متناوب) را مورد بررسی قرار دادند. از آنجا در عضله قلب از کار افتاده، سطح کارنیتین کم است، مقادیر اضافی آن ممکن است اثرات سمی اسیدهای چرب آزاد را خنثی کرده و متابولیسم کربوهیدرات را بهبود بخشد. در مطالعات کوتاه مدت، کارنیتین هنگام تزریق از طریق خوراکی و تزریق، خاصیت ضد ایسکمیک دارد. نتایج یک آزمایش بالینی کنترل شده با پلاسبو بر روی ، 2330 بیمار که دچار انفارکتوس حاد میوکارد قدامی بودند و مجبور به دریافت مکمل ال- کارنیتین شدند (9 گرم در روز به مدت 5 روز از طریق ورید، سپس 4 گرم در روز به مدت 6 ماه به صورت خوراکی) در مقایسه با دارونما، نتایج نشان داد که درمان با ال-کارنیتین به طور قابل توجهی مرگ و میر را کاهش داد، اما به طور قابل توجهی خطر ابتلا به نارسایی قلبی یا مرگ را تحت تأثیر قرار نداد. نویسندگان یک متا آنالیز دیگر در سال 2013 نتایج حاصل از این آزمایش را با نتایج 12 آزمایش کوچکتر ترکیب کردند. آنها نتیجه گرفتند که درمان با ال-کارنیتین در بیمارانی که دچار سکته قلبی حاد شدند، مرگ و میر ناشی از آریتمی های بطنی را 27٪ و آنژین را 65٪ در طی یک دوره پیگیری متوسط 2 ماهه کاهش داد.
سکته قلبی
کلودیکاسیون به علت عدم خون رسانی کافی به عضلات ایجاد می شود. از طرفی دیگر، در بیماری عروق محیطی، عروقی که وظیفه خون رسانی به عضلات را برعهده دارند، تنگ یا مسدود می شوند. در زمان استراحت خون کافی در عضلات جریان می یابد. اما در زمان راه رفتن، عضلات خون بیشتری نیاز دارند و تنگ شدن مسیر خون جلوی خون رسانی بیشتر را می گیرد و منجر به تجمع استیل کارنیتین در عضله می شود. تحقیقات نشان می دهد که کارنیتین ممکن است عملکرد عضلات اسکلتی پا را بهبود بخشد. در یک کارآزمایی بالینی چند مرکزی در اروپا، مکمل ال-کارنیتین (به صورت پروپیونیل ال-کارنیتین در 2 گرم در روز و به مدت 12 ماه) در بیماران با لخته شدن متوسط تا شدید توانایی پیاده روی و کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی در مقایسه با دارونما بهبود بخشد. نویسندگان یک بررسی سیستماتیک و متا آنالیز که شامل 12 کارآزمایی بالینی تصادفی بود، نتیجه گرفتند که پروپیونیل ال-کارنیتین به طور قابل توجهی پیک مسافت پیاده روی را در بیماران مبتلا به لخته افزایش می دهد. یافته ها حاکی از آن است که تجویز حداکثر 1 سال، ال کارنیتین تأثیرات مفیدی بر سیستم قلبی عروقی می گذارد. نتایج یک مطالعه در سال 2013 بر روی 2595 انسان تحت ارزیابی قلبی انتخابی بود، نشان داد که ال-کارنیتین توسط میکروبیوتیک روده به تری متیل آمین N-اکسید (TMAO)، یک ماده پرواتروژنیک که با خطر بیماری های قلبی عروقی مرتبط است، متابولیزه می شود. به دلیل تفاوت در ترکیب باکتری های روده ی شرکت کنندگان در مطالعه به دنبال مصرف ال-کارتینین TMAO بیشتری نسبت به تولید نمودند. این مطالعه همچنین به ارتباطات مستقیم بین غلظت ال کارنیتین ناشتا در پلاسما و خطر بیماری عروق کرونر، بیماری شریان محیطی و بیماری قلبی عروقی پی بردند. محققان خاطرنشان کردند که این یافته ها می تواند تا حدی ارتباط بین میزان بالای مصرف گوشت قرمز (منبع غنی از کارنیتین) و افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی را توضیح دهد. برای درک کامل اثرات کارنیتین بر سلامت قلب و عروق تحقیقات بیشتری لازم است.
سرطان
خستگی ناشی از شیمی درمانی، پرتو درمانی و وضعیت غذایی نامناسب در بیماران سرطانی شایع است. همچنین ممکن است کمبود کارنیتین نیز در آنها مشاهده شود. در یک مطالعه، درمان با مکمل های کارنیتین (4 گرم در روز به مدت یک هفته) در بیشتر افراد تحت درمان شیمی درمانی خستگی را بهبود بخشید و سطح طبیعی کارنیتین را در خون بازیابی نمود. در یک آزمایش دیگر، بیماران سرطانی با مصرف مکمل کارنیتین (دوزهای مختلف از 250 میلی گرم تا 3 گرم در روز) خستگی کمتر و بهبود روحیه و کیفیت خواب گزارش گردید. در هر دو مطالعه، بیشتر افراد قبل از مصرف مکمل ها کمبود کارنیتین داشتند.
دیابت نوع 2
مقاومت به انسولین ، که نقش مهمی در ایجاد دیابت نوع 2 دارد، ممکن است با نقص در اکسیداسیون اسیدهای چرب در عضله همراه باشد . این سوال مطرح می شود که آیا اختلال در عملکرد میتوکندری می تواند عاملی در پیشرفت بیماری باشد. ذخیره بیشتر چربی در بافت های لاغر به عنوان یک شاخص برای مقاومت به انسولین می باشد. تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف مکمل ال-کارنیتین به صورت وریدی ممکن است باعث کاهش حساسیت به انسولین در بیماران دیابتی با کاهش سطح چربی در عضله شود و با افزایش سریع اکسیداسیون آن در سلول ها، می تواند سطح گلوکز را در خون کاهش دهد. نتایج تجزیه و تحلیل از دو آزمایش بالینی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 نشان داد که درمان با استیل ال-کارنیتین (3 گرم در روز به صورت خوراکی) به مدت یک سال باعث تسکین قابل توجه درد عصب و بهبود درک ارتعاش در افراد با نوروپاتی دیابتی گردید.
اچ آی وی و ایدز
ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) باعث کاهش تعداد لنفوسیت ها (یک نوع گلبول سفید خون) و در نتیجه ایجاد سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) می شود. افراد آلوده به ویروس اچ آی وی اغلب در بعضی از مناطق بدن دچار تجمع چربی می شوند و در برخی دیگر از افراد چربی ها را از دست می دهند و دچار چربی خون بالا و مقاومت به انسولین می شوند که در مجموع سندرم لیپودایستروفی را تشکیل می دهند. این سندرم ممکن است نشان دهنده سمیت میتوکندری باشد که توسط عفونت HIV و داروهای ضد ویروسی مورد استفاده برای درمان آن ایجاد می شوند و می تواند باعث کمبود کارنیتین شود که در نتیجه متابولیسم چربی میتوکندری را محدود می نماید. تحقیقات اولیه یافته های متناقضی را ارائه می دهد، اما نشان می دهد که مکمل کارنیتین به صورت داخل وریدی و خوراکی (در دوزهای 2 تا 6 گرم در روز به مدت چند هفته یا چند ماه) در افراد آلوده به HIV می تواند باعث کاهش سرعت لنفوسیت ها شود و در نتیجه پیشرفت عفونت HIV را کاهش می دهد و به طور مطلوب بر سطح چربی خون تأثیر می گذارد.
بیماری کلیوی و همودیالیز
هموستاز کارنیتین (تعادل در بدن) در بین افراد مبتلا به بیماری های کلیوی به ویژه به دلیل کاهش سنتز و افزایش از بین بردن ترکیب کارنتین توسط کلیه ها و همچنین کاهش مصرف غذا به دلیل اشتهای ضعیف و مصرف محصولات حیوانی کمتر می تواند به طور قابل توجهی عامل مختل شود. بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری کلیه، به ویژه بیماران تحت دیالیز، مقدار کارنیتین در بدن آنها کاهش می یابد. سطح کارنیتین و ذخیره عضلات کم می گردد، که ممکن است باعث کم خونی، ضعف عضلانی، خستگی، تغییر سطح چربی خون و اختلالات قلبی گردد. مطالعات متعدد نشان می دهد که دوزهای بالای مکمل کارنیتین در بیماران تحت همودیالیز می تواند برخی یا همه علائم را برطرف نماید. نتایج یک متا آنالیز از مطالعات اخیر نتیجه گرفته اند که مکمل های کارنیتین ممکن است به مدیریت کم خونی کمک کنند اما تغییری در پروفایل های چربی خون ایجاد نمی نماید و تأثیرات آنها بر توان ورزشی یا ثبات قلب بی اثر است.
ناباروری مردانه
محتوای کارنیتین در مایع منی به طور مستقیم با تعداد و تحرک اسپرم ارتباط دارد. تحقیقات نشان می دهند این ترکیب ممکن است در درمان ناباروری مردان با ارزش باشد. چندین مطالعه نشان می دهد که مکمل کارنیتین (2-3 گرم در روز به مدت 3-4 ماه) ممکن است باعث بهبود کیفیت اسپرم شود. نتایج یک آزمایش متقاطع تصادفی دو سو کور نشان داد که مصرف 2 گرم در روز کارنیتین به مدت 2 ماه توسط 100 مرد نابارور باعث افزایش غلظت و حرکات رو به جلو اسپرم گردید. این فواید ممکن است به دلیل افزایش اکسیداسیون اسیدهای چرب میتوکندری (تأمین انرژی بیشتر برای اسپرم) و کاهش مرگ سلولی در بیضه ها مربوط باشد. با این حال، یک آزمایش کنترل شده تصادفی که بر روی 21 مرد نابارور انجام شد نشان داد که مصرف 3 گرم در روز کارنیتین به مدت 24 هفته هیچ افزایش قابل توجهی در تحرک اسپرم یا تعداد کل اسپرم متحرک در مقایسه با دارونما ایجاد نکرد. برای ارزیابی مقدار بالقوه کارنیتین به عنوان یک درمان در ناباروری، مطالعات بزرگتر و دقیق تر مورد نیاز است.
