قرص جوشان زینک پلاس ویتامین سی های هلث

موارد مصرف : 
- حفظ سلامت پوست جلوگیری و درمان ریزش مو
- فرم گرفتن و استحکام ناخن
- ایجاد شادابی و رفع خستگی روزانه
- تقویت سیستم ایمنی

دستور مصرف : روزانه یک قرص را در یک لیوان آب انداخته و پس از حل شدن میل شود.

فلز روی:
روی یک ماده معدنی است. این ماده "عنصر کمیاب ضروری" نامیده می شود زیرا مقدار بسیار کمی از روی برای سلامتی انسان لازم است. بيش از ۳۰۰ متالوآنزيم مورد شناسايی قرار گرفته اند كه برای فعاليت خود نياز به روی دارند، كه از مهم ترين آنها را  می توان الكل دهيدروژناز، لاكتات دهيدروژناز، آلكالين فسفاتاز، كربنيک آنهيدراز، كربوكسی پپتيدازها، RNA و DNA پليمراز، پيروويت دهيدروژناز، آمينولولينات۲،۱ دهيدروژناز و غيره را نام برد. از آنجا که بدن انسان روی اضافی را ذخیره نمی کند، بنابراین باید به عنوان بخشی از رژیم غذایی به طور منظم مصرف شود. منابع غذایی معمول روی شامل گوشت قرمز، مرغ و ماهی است.

کمبود روی:
کمبود روی می تواند باعث:
- کوتاهی قد
- اسهال حاد در کودکان
- ترمیم کند زخم و بیماری
- سطح انسولین پایین
- از دست دادن اشتها
- تحریک پذیری
- ریزش مو
- خشکی پوست
- حس نا مطبوع چشایی و بویایی
- نارسایی مزمن کلیه
- و ناتوانی جنسی گردد.
- برخی شواهد علمی استفاده از روی را برای درمان بیماری های زیر تأیید می کنند.
توجه داشته باشید که بسیاری از محصولات روی حاوی فلز دیگری به نام کادمیوم نیز هستند. این به این دلیل است که روی و کادمیوم از نظر شیمیایی شبیه یکدیگر هستند و اغلب در طبیعت با یکدیگر هستند. قرار گرفتن در معرض سطوح بالای كادميوم به مدت طولانی می تواند منجر به نارسایی کلیه و کبد شود. غلظت کادمیوم در مکمل های حاوی روی می تواند تا 37 برابر متفاوت باشد. سعی نمایید از محصولات روی - گلوکونات استفاده نمایید. گلوکونات روی حاوی کمترین میزان کادمیوم است.

مکانیسم عمل روی :
روی برای رشد و نگهداری بدن انسان مورد نیاز است. این ماده در چندین بخش از بدن و انجام واکنش های بیولوژیکی نقش دارد و برای عملکرد مناسب سیستم ایمنی بدن، ترمیم زخم، لخته شدن خون، عملکرد تیروئید و موارد دیگر به آن نیاز است. روی نقش اساسی در حفظ بینایی دارد و در غلظت های زیاد در چشم وجود دارد. کمبود روی می تواند بینایی را تغییر دهد و کمبود شدید می تواند باعث ایجاد تغییراتی در شبکیه چشم شود. روی ممکن است بر روی ویروس ها نیز تأثیر بگذارد. به نظر می رسد علائم ویروس رینوویروس (سرماخوردگی) را کاهش می دهد، اما محققان هنوز نتوانستند دقیقاً نحوه عملکرد روی را توضیح دهند. علاوه بر این، برخی شواهد نشان می دهد که روی دارای برخی از فعالیت های ضد ویروسی علیه ویروس تبخال نیز است. سطح پایین روی می تواند با ناباروری مردان، بیماری سلول داسی شکل، اچ آی وی، افسردگی و دیابت نوع 2 همراه باشد و با مصرف مکمل روی می توان با آن مبارزه کرد.

ویتامین C :
ویتامین C ، به عنوان اسید اسکوربیک نیز شناخته می شود، که یک ویتامین محلول در آب است و به طور طبیعی در برخی از غذاها وجود دارد، به برخی دیگر اضافه می شود و به عنوان یک مکمل غذایی در دسترس است. انسان، برخلاف بیشتر حیوانات، قادر به تولید ویتامین C در بدن نیست ، بنابراین یک جز اساسی در رژیم غذایی است. ویتامین C برای بیوسنتز کلاژن، ال - کارنیتین و انتقال دهنده های عصبی خاص در بدن مورد نیاز است.  ویتامین C همچنین در متابولیسم پروتئین نقش دارد. کلاژن یکی از اجزای اساسی بافت همبند است که نقش مهمی در ترمیم زخم دارد.
ویتامین C همچنین یک آنتی اکسیدان مهم است و نتایج تحققیات نشان داده است که آنتی اکسیدان های دیگر بدن از جمله آلفا توکوفرول (ویتامین E) را بازسازی می نماید. تحقیقات در حال بررسی این مطلب است که آیا ویتامین C، با محدود نمودن اثرات مخرب رادیکال های آزاد از طریق فعالیت آنتی اکسیدانی، می تواند از بروز برخی سرطان ها، بیماری های قلبی عروقی و سایر بیماری هایی که استرس اکسیداتیو در آنها نقش دارد جلوگیری  نماید و یا آن را به تأخیر اندازد. ویتامین C علاوه بر عملکردهای بیوسنتز و آنتی اکسیدانی، نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی دارد و جذب آهن غیرهمی (آهن موجود در غذاهای گیاهی) را بهبود می بخشد. دریافت ناکافی ویتامین C باعث ایجاد اسکوربوت می شود که مشخصه آن خستگی یا سستی، ضعف گسترده بافت پیوندی و شکنندگی مویرگ ها می باشد. میزان جذب روده ای ویتامین C توسط حداقل یک انتقال دهنده فعال و فعال وابسته به دوز تنظیم می شود. مطالعات نشان داده است که ویتامین C اکسید شده یا اسید دهیدرواسکوربیک از طریق برخی از انتقال دهنده های گلوکز به سلول ها وارد می شود و سپس به صورت اسید اسکوربیک در داخل سلول کاهش می یابند. تقریباً 70 تا 90 درصد ویتامین C با مصرف متوسط 30 تا 180 میلی گرم ویتامین C در روز جذب بدن می شود. با این حال، در دوزهای بالاتر از 1 گرم در روز، جذب به کمتر از 50٪ می رسد و اسید اسکوربیک غیر قابل جذب، از طریق ادرار دفع می شود. نتایج حاصل از مطالعات نشان می دهد که دوزهای خوراکی 25/1 گرم در روز اسید اسکوربیک باعث ایجاد اوج غلظت ویتامین C در پلاسما (135 میکرومول در لیتر) می شود که تقریباً دو برابر بیشتر از میزان تولید اسید اسکوربیک در روز از ویتامین C است. مقدار کل ویتامین C در بدن از 300 میلی گرم تا حدود 2 گرم است. سطح بالایی از ویتامین C در سلول ها و بافت ها حفظ می شود و بیشترین میزان آن در لکوسیت ها (گلبول های سفید خون)، چشم ها، غدد فوق کلیوی، غده هیپوفیز و مغز است. سطح نسبتاً کم ویتامین C در مایعات خارج سلول مانند پلاسما، گلبول های قرمز و بزاق یافت می شود.

ویتامین C و سلامتی
با توجه به عملکرد آن به عنوان یک آنتی اکسیدان و نقش آن در عملکرد سیستم ایمنی، ویتامین C به عنوان وسیله ای برای کمک به پیشگیری و یا درمان بیماری های  مختلف مطرح است. ویتامین C  در درمان و یا پیشگیری از 4 بیماری مهم دارد:
- سرطان (شامل پیشگیری و درمان)
- بیماری های قلبی عروقی
- دژنراسیون ماکولای وابسته به سن (AMD) و آب مروارید
- سرماخوردگی

پیشگیری از سرطان : 
شواهد اپیدمیولوژیک نشان می دهد که مصرف بیشتر میوه ها و سبزیجات با احتمال ابتلا کمتر به انواع سرطان ها همراه است، این امر شاید تا حدی به دلیل محتوای بالای ویتامین C آنها  باشد چرا که ویتامین C می تواند باعث تخریب ایجاد عوامل سرطان زا مانند نیتروزامین در داخل بدن شود. تعدیل پاسخ ایمنی، از طریق عملکرد آنتی اکسیدانی این ویتامین، احتمالاً آسیب اکسیداتیو را که می تواند منجر به سرطان شود کاهش می دهد. بیشتر مطالعات نشان دهنده ارتباط منفی بین دریافت ویتامین C در رژیم غذایی و احتمال ابتلا به سرطان های ریه، پستان، روده بزرگ یا راست روده، معده، دهان، حنجره و مری  می باشد. غلظت ویتامین C در پلاسما نیز در افراد سرطانی کمتر از گروه شاهد است. در مطالعه ای محققان دریافتند که خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان یائسه ای که حداقل 198 میلی گرم در روز (بالاترین میزان مصرف) ویتامین C از غذاها را داشته اند، در مقایسه با کسانی که کمتر از 87 میلی گرم در روز مصرف می کنند (کمترین پنجم مصرف) مشاهده گردید.
شواهد حاصل از بیشتر آزمایشات بالینی نشان می دهد که مکمل ویتامینC، معمولاً در ترکیب با سایر ریز مغذی ها، خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد. 

درمان سرطان
در طول دهه 1970 ، مطالعات نشان داد که ویتامین C با دوز بالا اثرات مفیدی بر کیفیت زندگی و زمان بقا در بیماران مبتلا به سرطان دارد. با این حال، برخی از مطالعات این یافته ها را تأیید نمی کند. در مطالعه ای در سال 2013، بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ پیشرفته که 10 گرم در روز ویتامین C دریافت می کردند، وضعیت بهتری نسبت به بیماران دارونما نداشتند. محققان در یک بررسی در ارزیابی اثرات ویتامین C در بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته نتیجه گرفتند که ویتامین C هیچ مزیت قابل توجهی در مرگ و میر ایجاد نمی کند.

بیماری قلب و عروقی
شواهد حاصل از بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژیک حاکی از آن است که مصرف زیاد میوه ها و سبزیجات با کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی مرتبط است، این ارتباط ممکن است تا حدی به محتوای آنتی اکسیدانی این غذاها نسبت داده شود زیرا آسیب اکسیداتیو، از جمله اصلاح اکسیداتیو لیپوپروتئین های با چگالی کم، دلیل اصلی بیماری های قلبی عروقی است. نتایج نشان داده شده است که ویتامین C علاوه بر خاصیت آنتی اکسیدانی، چسبندگی مونوسیت ها به اندوتلیوم را کاهش می دهد، همچنین تولید اکسید نیتریک وابسته به اندوتلیوم و گشاد شدن عروق را بهبود می بخشد، و آپوپتوز سلول عضله صاف عروقی را کاهش می دهد، در نتیجه از بی ثباتی پلاک در تصلب شرایین جلوگیری می کند. نتایج حاصل از مطالعات آینده نگر ارتباط بین مصرف ویتامین C و کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی را  مثبت گزارش نموده است.

دژنراسیون ماکولا (AMD) و آب مروارید وابسته به سن
دژنراسیون ماکولا  (AMD) و آب مروارید دو دلیل عمده در کاهش بینایی در افراد مسن هستند. استرس اکسیداتیو نقش بسیار موثری در بروز آن دارد. بنابراین، محققان این فرضیه را مطرح کرده اند که ویتامین C و سایر آنتی اکسیدان ها در ایجاد و یا درمان این بیماری ها نقش دارند.