موارد مصرف: کمک به تامین نیاز روزانه منیزیم
دستور مصرف: محتویات ساشه را روی زبان ریخته و اجازه دهید حل شده و سپس میل نمایید.
توضیحات : منيزيم دومين كاتيون داخل سلولی و چهارمين كاتيون در بدن از نظر كمی می باشد. به عنوان یکی از کـاتیون هـای اصلی بدن انسان در بـیش از 300 فعالیـت آنزیمی شـرکت داشته، نقش مهمی در پایداری سـلوله ای عصبی ایفا می نماید. کمبود منیـزیم در مایعات داخـل سلولی میـزان اسـتیل کـولین در سـیناپس هـا را افزایش می دهد و به تحریک پذیری نورون هـای حرکتی منجر می شود.
کمبود منیزیم :
با افزایش سن، مقدار کل منیزیم بدن، به علت کاهش توده استخوانی کـه مهـمتـرین مخـزن منیـزیم بـدن اسـت، کـاهش می یابد. تغییرات ناشی از افـزایش سن در متابولیسـم منیـزیم شــامل کاهش دریافـت منیـزیم، کاهش جذب روده ای و افـزایش دفـع بــا ادرار و مدفوع اسـت. تمـام ایـن تغییـرات نشان دهنده افزایش خطر کمبود منیزیم همراه بـا افـزایش سـن است و بـه نظـر می رسـد کـه در ایـن میـان، کـاهش دریافـت منیزیم، علت اساسی کمبود منیزیم وابسته به سن است. كمبود منيزيم در بيماری هايی چون: ديابت، افزايش فشار خون، آريتمي های قلبی، انفاركتوس حاد ميوكارد، تصلب شرائين مطرح است.
کاربردهای دارویی:
- تولید انرژی
- کاهش درد و گرفتگی های عضلانی، کمک به حفظ تعادل مایعات و الکترولیت ها در هنگام ورزش و فعالیت بدنی
- بهبود سلامت قلب
- کنترل فشار خون
- کاهش سردردهای میگرنی
- بهبود واکنشهای التهابی و تقویت عملکرد سیستم تنفسی
- کاهش قند خون و بهبود بیماران مبتلا به دیابت
درمان تب در کودکان
منیـزیم یکی از عناصر کمیابی است که با مهار اثر تسهیل کننده کلسـیم بـر انتقـال سیناپسی و نیـز مهار عملکرد گیرنــده هــای گلوتامات، احتمــالا در پیشگیری از آغـاز فرآینـد تشـنج نقـش دارد. منیـزیم در مقابله با تب به عنوان گشاد کننده عروقـی عمـل می کند و در مطالعات نیز نشان داده شـده کـه در کودکان تب دار، سطح سرمی منیزیم با شـدت تـب رابطه معکوس دارد. نتایج مطالعات محققان نشان می دهد که سطح سرمی منیزیم در کودکان دچار تب و تشنج به طور معنی داری کمتر از گروه کودکان تب دار بـدون تشـنج اسـت.
کاهش قند خون
گزارشات متعددی مبنی بر كاهش منيزيم داخل سلولی در بيماران ديابتی وجود دارد و كمبود منيزيم در پلاسما به عنوان ريسک فاكتوری جهت ابتلاء به ديابت معرفی می گردد. در همین راستا مطالعات مختلف كاهش ميزان منيزيم كل بدن را در بيماران ديابتي نوع I و II گزارش نموده اند و در صورتی كه اين بيماران مبتلا به بيماريهای قلبی - عروقي، انفاركتوس حاد ميوكارد بوده و يا به طور مزمن از الكل استفاده نمايند، اين كاهش شديدتر خواهد بود. در طی ديابت غلظت منيزيم پلاسما و گلبول های قرمز و پلاكت ها كاهش می يابد ميزان كاهش به شدت ديابت و ميزان ترشح انسولين داخلی بستگی دارد. محققان در مطالعه ای در سال 2002 نشان دادند كه كاهش منيزيم كل بدن در طی ديابت به دليل افزايش دفع ادراری آن و يا كاهش ميزان جذب روده ای آن می باشد. منيزيم به عنوان پيک ثانويه برای هورمون انسولين عمل كرده و از طرفی نيز موجب ترشح انسولين شده و منجر به كاهش قند خون می گردد. منيزيم می تواند از تجمع پلاكتی جلوگيری كند اين مسئله ممكن است به دليل ارتباط بين منيزيم و سنتز پروستاگلاندين ها باشد به طوری كه كاهش منيزيم باعث افزايش ترومبوكسان و افزايش تجمع پلاكتی می شود و تجويز منيزيم تجمع پلاكتی را كاهش داده همچنين ترومبوكسان را نيز كاهش می دهد. مطالعاتی نيز نشان داده اند كه كاهش منيزيم باعث كاهش سطح HDL می شود و استفاده مزمن از منيزيم در طی ديابت عمل انسولين و پاسخ دهی سلول های بتا را بهبود می بخشد و علاوه بر اين در درمان هيپرليپيدميا نيز موثر است.
تاثیر بر عروق
منيزيم انقباض عضله صاف و تون عروقی را تنظيم می كند بنابراين در تنظيم فشارخون دخالت دارد. افزايش غلظت خارج سلولی منيزيم باعث گشاد شدن عروق می شود و كاهش غلظت خارج سلولی منيزيم سبب تنگ شدن عروق می گردد. برخی از محققين نيز اعتقاد دارند اثرات عروقی منيزيم مربوط به خاصيت آنتی اكسيدانی آن می باشد. زيرا كمبود منيزيم سبب افزايش پراكسيداسيون لپيدها شده و توليد راديكال های آزاد را افزايش می دهد و اين تركيبات به نوبه خود سبب تغييراتی در ساختار عروق می شوند. برخی از محققين نيز اعتقاد دارند اثرات عروقی منيزيم به واسطه عمل آنتاگونيستی با كلسيم است به طوری افزايش منيزيم خارج سلولی سبب كاهش كلسيم داخل سلولی شده و بدين ترتيب انقباض عضله صاف ديواره عروق مهار شده و اين عمل سبب گشاد شدن عروق می گردد.
خواص آنتی اکسیدانی
منیزیم موجب مهار آنزیم نیکوتین آمیدآدنین نیکوتید فسفات اکسیداز می شود. به طوری که افزایش ایـن آنـزیم باعـث افـزایش تولیـد رادیکـال هـای آزاد می شود. در نتیجه منیزیم می تواند بـه طـور مـستقیم تولید رادیکال های آزاد را مهـار کـرده و یـا موجـب حذف رادیکال های آزاد شود.
تصیح خواب و کمک به کاهش وزن
منيزيم ممكن است بتواند از طريق تصحيح بی خوابی به طور معنی داری باعث كاهش دريافت انرژی روزانه، انرژی دريافتی از چربی، انرژی دريافتی از كربوهيدرات شـود.
كاهش سردردهای میگرنی
میگرن یک بیماری عصبی- عروقی مغزی می باشد که 6 از مردان و 18 درصد از زنان در سراسر جهان درگیر می کند. شواهد نشان می دهد که میگرن با کاهش سطح منیزیم در سرم همراه می باشد و همچنین دریافت آن می تواند علائم میگرن را کاهش دهد. در یک پژوهش انجام شده مشخص گردیـد کـه کاهش منیـزیم و افزایش نسبت یون های کلسیم به منیـزیم در ایجـاد میگـرن قاعدگی نقش دارد. در یـک پژوهش دیگـر مقـدار منیـزیم اریتروسـیت هـا در بیمـاران میگرنی بالغ با علایم قبلی و بدون علایم قبلی اندازه گیـری شد. نتایج این پژوهش نـشان داد کـه در مقایـسه بـا افـراد نرمـال بیمـاران مـورد بررسـی مقـدار منیـزیم اریتروسـیت کمتری دارند. در تحقیقـات سـال های اخیر نشان داده شده است که مقدار منیـزیم در سـرم، بـزاق و اریتروسیت در بیماران میگرنی کاهش می یابد. محققان بیان کردند که کمبود منیزیم باعث آزادسازی برخی از نوروترانسمیترها، تجمع پلاکتی و انقباض عروقی می شود. ماده ی P یک ناقل عصبی بوده که بر روی اعصاب حسی عمل کرده باعث آزاد سازی این ماده شده که باعث تحریک سردرد می شود. همچنین دریافت منیزیم می تواند بسیاری از التهابات عصبی را کاهش دهد. مطالعات متعدد پيشنهاد می كند كه مصرف خوراکی منيزيم ممكن است فركانس سردردهای ميگرنی را كاهش دهد.
