استئوفیت

استئوفیت یک مکمل ایده آل برای دردهای مزمن مفاصل و تقویت غضروف است. محتوی زنجبیل، کلسیم، ویتامین د، روی، منیزیم، سلنیوم، گلوکزآمین و کندرتین است.

موارد مصرف استئوفیت:
- حفظ سلامت استخوان ها و مفاصل در ورزشکاران
- پیشگیری از تخریب مفاصل در افراد مستعد ابتلا به آرتروز
- کاهش درد و التهاب مفاصل در افراد مبتلا به آرتروز
- بهبود حرکت و افزایش انعطاف پذیری مفاصل
- پیشگیری از عارضه پوکی استخوان
- حفظ تراکم استخوان ها

روش مصرف استئوفیت: بزرگسالان روزانه 2 عدد قرص همراه با غذا و آب میل نمایند.

شرایط نگهداری: در جای خشک و در دمای پایین تر از 25 درجه سانتی گراد و دور از دسترس اطفال نگهداری شود.


هشدار مصرف: استئوفیت در دوران بارداری و شیردهی با مشورت پزشک مصرف شود.

گلوکوزامین و کندرویتین: گلوکزآمین و کندرویتین موجود در استئوفیت از مکمل های محبوبی هستند که برای درمان آرتروز (OA) استفاده می شوند. طبق یک برآورد، 6.5 میلیون بزرگسال، یا 2.6 درصد از افراد، از یک یا هر دو این محصولات استفاده کرده اند. اگرچه مطالعات روی گلوکزآمین و کندرویتین با هم صورت گرفته است، بیشر شواهد نشان می دهد که آنها می توانند به تسکین درد و سفتی مفصل کمک کنند.

گلوکزآمین و کندرویتین چیست؟ گلوکزآمین و کندرویتین ترکیبات طبیعی موجود در غضروف های سالم و بافت همبند مفصلی است. مکمل ها از غضروف حیواناتی مانند گاو، خوک یا صدف تولید می شوند یا در آزمایشگاه ساخته می شوند. گلوکزآمین به اشکال مختلف از جمله:
- گلوکوزامین سولفات
- گلوکوزامین هیدروکلراید به فروش می رسد.
شما می توانید گلوکوزامین و کندرویتین را به صورت جداگانه خریداری کنید، اما اغلب آنها با هم در یک مکمل به فروش می رسند. در بسیاری از کشورهای اروپایی، این مکمل ها یک درمان تجویز شده برای درمان آرتروز (OA) و استئوآرتریت هستند.

استئوآرتریت: استئوآرتریت یکی از شایع ترین بیماری های مفصلی مزمن بوده و به عنوان یکی از علل اصلی ناتوانی در افراد مسن محسوب می شود. علایم عمده بیماران مبتلا به استئوآرتریت شامل:
- درد
- تورم
- و محدودیت حرکتی در مفاصل گرفتار می باشد.
این بیماری تقریبا تمامی مفاصل بدن را می تواند تحت تاثیر قرار دهد اما شایع ترین مفاصل درگیر دست، هیپ، زانو و ستون فقرات هستند. درمان های مورد استفاده بطور عمده در جهت کاهش درد و التهاب و حفظ عملکرد و محدوده طبیعی حرکت مفاصل می باشد.

مکانیسم عمل
در بیماری آرتروز و استئوآرتریت، تخریب تدریجی غضروف منجر به درد، تورم و سایر علائم می شود.گلوکوز آمین جزء اصلی و طبيعی پروتئوگلیکان است که در غضروف مفصلی و مایع سینویال وجود دارد. گلوکوز آمین (GA) محرکی برای ساخت کندروسیت، محافظی برای جلوگیری از تجزیه شدن غضروف و فاکتوری مهم برای تشخیض مقدار پروتئوگلیکان ساخته شده توسط کندروسیت ها می باشد. پروتئوگلیکان با داشتن توانایی جذب آب در داخل ماتریکس غضروف موجب می گردد غضروف خاصیت ارتجاعی خود را حفظ کند. گلوکزآمین و کندرویتین خاصیت ضد التهابی دارند. کریس د آدامو، مدیر تحقیقات و آموزش پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند می گوید: آنها از طریق سازوکارهای مختلف دارای اثرات محافظت کننده غضروف هستند. آنها بیان نمودند گلوکزامین موجب توقف التهاب غشای سینوویال و تنظیم متابولیسم کندروسیت ها، احتمالاً از طریق مهار جزء پایانی آنزیم پروتئین کیناز فعال شونده می شوند. گلوکزآمین و کندرویتین از سلول هایی به نام کندروسیت محافظت می کنند که به حفظ ساختار غضروف کمک می نمایند.از لحاظ تئوری، این مکمل ها می توانند باعث کند شدن روند تحلیل غضروف در مفاصل و کاهش درد شوند.

شواهد
جامع ترین مطالعه طولانی مدت به بررسی آرتریت با استفاده ترکیبی از گلوکوزامین هیدروکلراید و کندرویتین، هر دو مکمل به صورت جداگانه، سلکوکسیب (سلبرکس) و دارونما بر روی حدود 1600 نفر مبتلا به آرتروز مفصل زانو پرداخت. نتایج مقاله که در سال 2006 منتشر شد، نشان داد که ترکیبی از گلوکوزامین و سولفات کندرویتین کمک قابل توجهی به شرکت کنندگان نمودند، و از درد متوسط تا شدید زانو جلوگیری نمودند. در نتایج پیگیری مطالعه منتشر شده در سال 2010 ، این مکمل ها باعث بهبود درد و عملکرد شدند، اگرچه بهتر از دارونما یا داروی NSAID سلکوکسیب نیستند. محققان این آزمایش بیان نمودند که، از زمان آزمایش GAIT ، نتایج مثبت زیادی را در ارتباط با گلوکوزامین و کندرویتین در جهت درمان آرتروز زانو ثبت نمودند. یک مطالعه چند ملیتی در سال 2016 به نام آزمایش MOVES نشان داد که ترکیب گلوکوزامین و کندرویتین به عنوان سلکوکسیب در تسکین درد و تورمآرتروز زانو بدون عوارض جانبی موثر است. محققان می گویند این مکمل ها می توانند گزینه مناسبی برای افرادی باشند که کاندیدای خوبی برای NSAID (داروهای تسکین دهنده درد)نیستند زیرا بیماری قلبی عروقی یامشکلات گوارشیدارند. مطالعه دیگری در سال 2015 نشان داد که این ترکیب به کاهش فضای مفصلی (که نشانه ای از تحلیل رفتن غضروف است) کمک می کند. بررسی مطالعات نتایج متفاوتی در مورد این مکمل ها داشته اند. برخی دریافتند که مکمل ها نسبت به دارونما تسکین درد و عملکرد را بهبود می بخشند، در حالی که دیگران این کار را انجام نمی دهند. تفاوت در نتایج ممکن است به دلیل انواع مختلف مکمل ها و دوزهایی باشد که محققان استفاده کرده اند.

آیا آنها ایمن هستند؟ گلوکزآمین و کندرویتین بی خطر محسوب می شوند، در مطالعات هیچ عارضه جانبی جدی گزارش نشده است. با این حال، این مکمل ها می توانند با رقیق کننده های خون مانند وارفارین (کومدین) تداخل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است بر سطح قند خون تأثیر بگذارند. نتایج یک مطالعه کوچک نشان داد که فشار خون را افزایش می دهند، که این امر می تواند خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش دهد. اگر به دیابت یا گلوکوم مبتلا هستید، ممکن است لازم باشد از مصرف این مکمل ها خودداری کنید، یا قبل از استفاده از آنها پزشک خود مشورت نماید.

عصاره زنجبیل(Zingiber officinale)
آیا زنجبیل واقعاً خواص دارویی دارد؟ گياه زنجبيل (Zingiber officinale) يكی از معمول ترين فرآورده های گياهی مورد استفاده در بسياری از كشورها است. این گياه بومی جنوب شرقی آسيا، هند و چين می باشد. بخشی از اين گياه كه در طب مورد استفاده قرار می گيرد، زنجبیل یک گیاه گلدار است  که ريزوم آن اغلب برای پخت و پز استفاده می شود است. عطر و طعم تیز و مشخص آن غیرقابل توصیف است و بسیاری از مردم از مزه معطر آن استقبال می کنند. زنجبیل علاوه بر کاربردهای آشپزی، قرن ها به عنوان دارو در طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرد.

کاربردهای دارویی: تحقیقات ارائه شده نشان می دهد که زنجبیل می تواند به جلوگیری، مبارزه یا درمان بیماری هایی از جمله:
- سرطان
- تومورها
- عفونت باکتریایی
- میگرن
- دیابت
- ترمیم زخم کمک نماید.

ضد التهاب و درمان آرتروز: برای افراد مبتلا به آرتروز، خواص ضد التهابی آن از مزایای خاصی برخوردار است. زنجبیل حاوی ترکیبات ضد التهابی است که عملکرد آنها همانند بازدارنده های COX-2 است. مهار کننده های COX-2داروهایی هستند که برای درمان درد و التهاب استفاده می شوند. تا به امروز، نتایج بررسی پتانسیل زنجبیل به عنوان یک درمان موثر برای آرتروز، نتایج مختلفی داشته است.

مکانیسم عمل در درمان آرتروز
در بیماری آرتروز توليد برخی از سيتوكين های التهاب زا نقش مهمی در بروز درد و التهاب ايفا می كند. مطالعات نشان داده اند كه مهار تركيبات التهاب زا می تواند به كاهش درد در بیماران مبتلا به آرترزو كمک كند. به علاوه، تقليل درد يكی از مهمترين اهداف درمانی در افراد مبتلا به استئوآرتريت زانو می باشد. زنجبيل با دارا بودن تركيبات فعالی نظير جينجرول ها (Gingerols) قادر است به كاهش التهاب و در نتيجه تسكين درد در استئوآرتريت و آرتروز كمک شايانی كند. به عبارتی خاصیت ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی زنجبیل باجلوگیری از سنتز سایتوکاین های پیش التهابی انجام می شود. مطالعات متعدد نشان داده اند كه اين گياه جهت كاهش علايم استئوآرتريت نيز بسيار سودمند است. نتایج یک مطالعه بر روی 2000 بیمار که عصاره زنجبیل را مصرف نمودند گزارش نمود که این عصاره به اندازه ایبوپروفن در اولین دوره درمان موثر بوده است. محققان در مطالعه ای در سال 2016 دریافتند که مکمل های زنجبیل و اکیناسه به طور موثری التهاب و درد را پس از جراحی زانو کاهش می دهند. محققان در یک تحقیق در سال 2001، دریافتند كه مقادیر بسیار غلیظ عصاره زنجبیل در درمان افراد مبتلا به آرتروز زانو موثر است. قبل از شروع مطالعه، شرکت کنندگان درد متوسط تا شدید زانو را تجربه کردند. مصرف عصاره زنجبیل به کاهش درد زانو هنگام ایستادن و بعد از راه رفتن کمک نمود. نتایج یک مطالعه حیوانی بر روی موش ها نشان می دهد که زنجبیل می تواند به تسکین درد مفاصل ناشی از آرتریت روماتوئید کمک نماید. در مطالعه ديگری كه به منظور مقايسه اثر عصاره زنجبيل و ايبوپروفن انجام شد، 120 بيمار 64-52 ساله مبتلا بهاستئوآرتريت زانو يا لگن با درد متوسط تا شديد شركت داشتند. بيماران به سه گروه عصاره زنجبيل، دارونما و ايبوپروفن تقسيم شدند. پس از يک هفته،بيماران گروه زنجبيل و دارونما روزانه دو كپسول 500 ميلی گرمی عصاره الكلی زنجبيل يا دارونما دريافت می كردند. هر كپسول حاوی 15 ميلی گرم زنجبيل يا لاكتوز به عنوان دارونما بود. بيماران گروه سوم روزانه 3 كپسول 400 ميلی گرمی ايبوپروفن دريافت می كردند. مدت مطالعه يک ماه بود و بيماران در اين مدت مجاز به مصرف روزانه 3-1 قرص استامينوفن بودند. پس از اندازه گيری شدت درد مشخص شد كه كاهش ميانگين درد در دو گروه زنجبيل و ايبوپروفن بيشتر از دارونما بوده است، اما تفاوت معنی داری بين گروه زنجبيل و ايبوپروفن مشاهده نشد. در مطالعه ای با مشاركت 204 بيمار مبتلا به استئوآرتريت زانو انجام شد، به بررسی اثر عصاره زنجبيل بر درد و نيز خشكی در مفصل زانو پرداخته است. به یک گروه كپسول زنجبيل (250 ميلی گرم پودر زنجبيل) و به گروه دارونما كپسول نشاسته (250 ميليگرم پودر نشاسته) دو بار در روز، به مدت 6 هفته تجويز شد. بيماران در اين مدت مجاز به مصرف قرص استامينوفن تا 4 گرم در روز و آسپرين تا 325 ميلی گرم در روز بودند. نتایج در اين مطالعه نشان دهنده كاهش علائم درد در گروه زنجبيل بيش از دارونما بود. علاوه بر تسکین علائم آرتروز، می تواند سیستم ایمنی را تقویت نماید.

آنتی اکسیدان قوی: تاكنون بيش از 50 نوع آنتی اكسيدان از ريزوم زنجبيل جدا شده است. جينجرول، عمده ترين آنها می باشد كه مزه تندی داشته و خاصيت آنتی اكسيدانی قابل توجهی دارد. بر اساس تحقيقات مختلف انجام شده بر روی زنجبيل، خاصيت آنتی اكسيدانی تركيبات مختلف تشكيل دهنده آن از قبيل:
- جينجرون
- جينجراديول
- زينجيبرن به اثبات رسيده است.
قبل از افزودن یک مکمل زنجبیل یا سایر مواد خوراکی به رژیم خود، حتماً با پزشک مشورت کنید. آنها می توانند تأیید کنند که زنجبیل برای شما بی خطر است و می توانید آن را با سایر داروها مصرف نماید و تداخلی رخ نمی دهد. بعد از اینکه زنجبیل را به رژیم خود اضافه کردید، به نحوه واکنش بدن توجه کنید. در صورت شروع هرگونه عارضه جانبی، مصرف آن را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید. اما به طور کلی، عوارض جانبی گزارش شده در درجه اول به ناراحتی خفیف شکمی محدود می شود.

کپی اطلاعات از سایت دارویاب و داروخانه اینترنتی دکتر صنیعی ممنوع است.