کلسی ژنون نورم لایف

موارد مصرف:
- تقویت سیستم ایمنی بدن و مقاومت در مقابل بیماری ها بخصوص سرماخوردگی
- بهبود رشد جسمانی و ذهنی ، همچنین رشد مو ، دندان و استخوان
- کمک به کاهش فشار خون ناشی از حاملگی در خانم های باردار
- کاهش بیماری استئوپروز (پوکی استخوان) استفاده می شود

روش مصرف:1 یا 2 قرص در روز به همراه غذا و یا با توصیه پزشک

هشدار مصرف:
- در دوران بارداری و شیردهی قبل از مصرف با پزشک مشورت نمایید.
- این محصول مکمل غذایی بوده و برای تشخیص، پیشگیری یا درمان نمی باشد.

کلسیم: فراوانترین ماده معدنی در بدن، در برخی از غذاها یافت می شود، به سایر مواد غذایی اضافه می شود، و به عنوان مکمل غذایی موجود است و در برخی از داروها (مانند آنتی اسیدها) وجود دارد.

نقش کلسیم در بدن
- انقباض عروقی و گشاد شدن عروق
- عملکرد عضلات
- انتقال عصب
- سیگنالینگ داخل سلولی
- و ترشح هورمون مورد نیاز است .
اگرچه برای پشتیبانی از این عملکردهای مهم متابولیکی بدن به کمتر از 1٪ کلسیم کل نیاز دارد. کلسیم سرم بسیار دقیق در بدن تنظیم می شود و با تغییر در رژیم های غذایی نوسان نمی کند. بدن برای حفظ غلظت های ثابت کلسیم در خون، عضلات و مایعات بین سلول از بافت استخوان به عنوان مخزن و منبع کلسیم استفاده می کند. 99 ٪ کلسیم بدن در استخوان ها و دندان ها ذخیره می شود و از ساختار و عملکرد آنها پشتیبانی می کند. استخوان تحت بازسازی مداوم، با جذب دائمی و رسوب کلسیم در استخوان قرار می گیرد. تعادل بین تحلیل و رسوب استخوان با افزایش سن تغییر می کند. تشکیل استخوان در دوره های رشد در کودکان و نوجوانان بیش از میزان جذب است، در حالی که در بزرگسالی هر دو روند نسبتاً برابر هستند. در بزرگسالان مسن، به ویژه در زنان یائسه، تجزیه استخوان بیش از تشکیل است  در نتیجه از دست دادن استخوان باعث افزایش خطر پوکی استخوان با گذشت زمان می شود.

کمبود کلسیم: مصرف ناکافی کلسیم در رژیم غذایی و یا از طریق مکمل ها در کوتاه مدت علائم مشخصی ایجاد نمی نماید. سطح کلسیم در گردش خون کاملاً تنظیم می شود.
هیپوکلسمی در درجه اول به دلیل مشکلات پزشکی یا درمان هایی، از جمله:
- نارسایی کلیه
- برداشتن معده توسط جراحی
- استفاده از داروهای خاص (مانند داروهای ادرار آور) ایجاد می شود.

علائم هیپوکلسمی
علائم هیپوکلسمی شامل :
- بی حسی و سوزن سوزن شدن انگشتان
- گرفتگی عضلات
- تشنج
- بی حالی
- کاهش اشتها
- و ریتم های غیر طبیعی قلب است.
در صورت عدم درمان، کمبود کلسیم منجر به مرگ می شود.
در دراز مدت، دریافت ناکافی کلسیم باعث پوکی استخوان می شود که در صورت عدم درمان می تواند به پوکی استخوان منجر شود. خطر شکستگی استخوان نیز خصوصاً در افراد مسن افزایش می یابد. کمبود کلسیم همچنین می تواند باعث راشیتیسم شود، اگرچه بیشتر با کمبود ویتامین D نیز در ارتباط است.

کلسیم و سلامتی
تحقیقات زیادی در مورد مزایای بالقوه کلسیم در ارتقا سلامت و پیشگیری و درمان بیماری انجام شده است. این تحقیقات به چندین نقش کلسیم که سبب حفظ سلامتی بدن می گردد، تمرکز دارد:
- سلامت استخوان و جلوگیری از پوکی استخوان
- بهبود بیماری قلب و عروقی
- تنظیم فشار خون
- پیشگیری از سرطان های روده بزرگ، راست روده و پروستات
- سنگ کلیه
- و مدیریت وزن
استخوانها در دوره رشد در دوران کودکی و نوجوانی در اندازه و توده افزایش می یابند و در حدود 30 سالگی به اوج توده استخوان می رسند.  بنابراین افراد باید مقدار کافی کلسیم و ویتامین D را در دوران کودکی، نوجوانی و اوایل بزرگسالی مصرف کند.

پوکی استخوان
پوکی استخوان، نوعی اختلال است که با استخوان های متخلخل و شکننده مشخص می شود، به طور متوسط برای بیش از 10 میلیون بزرگسال آمریکایی که 80٪ آنها زن هستند، یک مشکل جدی ایجاد نموده است (34 میلیون نفر دیگر دارای پوکی استخوان یا توده استخوانی کم هستند که قبل از پوکی استخوان تشخیص داده شده است). پوکی استخوان بیشتر با شکستگی لگن، مهره ها، مچ دست، دنده ها و سایر استخوان ها در ارتباط است. تخمین زده می شود هر ساله 1.5 میلیون شکستگی در ایالات متحده به دلیل پوکی استخوان رخ می دهد. هنگامی که میزان کلسیم دریافتی کم است یا کلسیم مصرفی،به خوبی جذب نمی گردد، تجزیه و شکستگی استخوان اتفاق می افتد زیرا بدن از کلسیم ذخیره شده خود برای حفظ عملکردهای بیولوژیکی طبیعی استفاده می کند.از دست دادن توده استخوان همچنین به عنوان بخشی از روند طبیعی پیری اتفاق می افتد، به ویژه در زنان یائسه به دلیل کاهش مقدار استروژن بسیار شدیدتر می باشد.

عوامل موثر در پوکی استخوان
عوامل زیادی خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهد، از جمله:
- جنسیت (زنان)
- لاغر بودن بیش از اندازه
- کم تحرکی
- سن بالا
- سیگار کشیدن
- نوشیدن مقادیر بیش از حد الکل
- داشتن سابقه خانوادگی پوکی استخوان.
آزمایش های مختلف مقدار تراکم مواد معدنی استخوان(BMD)را تعیین نموده است.

نمره T حاصل از این تست ها BMD فرد را با BMD مطلوب مقایسه می کند (BMD مطلوب برای یک بزرگسال سالم 30 ساله در نظر گرفته شده است).
نمره T -0.0 یا بالاتر نشانگر تراکم طبیعی استخوان
1.0  تا 2.5 نشانگر توده استخوان کم (استئوپنی)
2.0  و پایین تر از 2.5 نشان دهنده پوکی استخوان است
اگرچه پوکی استخوان تحت تاثیر نژاد، جنسیت و یا هر دو آن ها قرار می گیرد ، اما زنان در معرض خطر بالاتری هستند زیرا توده استخوانی و اسکلت بندی آنها از مردان کمتر است و به دلیل از دست دادن سریع تر توده استخوان همراه با یائسگی این امر شدیدتر می گردد.ورزش منظم و مصرف کافی کلسیم و ویتامین D برای رشد و نگهداری استخوان های سالم در طول چرخه حیات بسیار مهم است. تمرینات تحمل وزن (مانند راه رفتن، دویدن و فعالیت هایی که پاهای فرد بر خلاف جاذبه عمل کند) و تمرینات مقاومتی از سلامت استخوان پشتیبانی می کنند.ثابت شده است که مکمل کلسیم به همراه ویتامین D در بیشتر سالمندان در کاهش شکستگی  استخوان موثر است .با این حال، در میان بزرگسالان بالای 50 سال، فواید مکمل هایی حاوی این مواد مغذی مقاومت در برابر شکستگی بسیار مشخص بود.
یک بررسی سیستماتیک بر روی 26 آزمایش کنترل شده تصادفی نشان داد که مکمل های کلسیم، با یا بدون ویتامین D، به طور قابل توجهی خطر شکستگی مهره ها را کاهش می دهند، اما در مورد شکستگی های مفصل ران یا بازو اطلاعات کاملی ارائه ندادند. در مطالعه ای بر روی 44505 نفر، مصرف مکمل هیچ تأثیری در خطر شکستگی در هر نقطه از بدن را نشان نداد.یک متاآنالیز مربوط به مصرف کلسیم بر روی تراکم مواد معدنی استخوان نشان داد که مکمل کلسیم تنها یک افزایش کوچک و اولیه در تراکم مواد معدنی استخوان ایجاد می کند که بعید است منجر به کاهش قابل توجه در خطر شکستگی استخوان شود. گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات متحده (USPSTF) نتیجه گرفت که شواهد فعلی برای ارزیابی تعادل فواید و مضرات ترکیبی ویتامین D و کلسیم برای جلوگیری از شکستگی استخوان در زنان یائسه یا مردان کافی نیست.در سال 1993 ، FDA ادعای بهداشتی مربوط به کلسیم و پیشگیری از پوکی استخوان را با مصرف غذاها و مکمل ها مجاز دانست. در ژانویه 2010 ، شعارهای مربوط به سلامتی شامل موارد زیر بود:
- کلسیم کافی در طول زندگی، به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل، خطر پوکی استخوان را کاهش دهد.
- کلسیم و ویتامین D کافی به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم، همراه با فعالیت بدنی، ممکن است خطر پوکی استخوان را کاهش دهد.

سرطان روده بزرگ و راست روده
اطلاعات حاصل از مطالعات مشاهده ای و تجربی در مورد نقش بالقوه کلسیم در جلوگیری از سرطان روده بزرگ، اگرچه تا حدودی متناقض است، اما به شدت نشان دهنده اثر محافظتی کلسیم می باشد. چندین مطالعه نشان داده است که جذب بیشتر کلسیم از طریق منابع غذایی (منابع لبنی کم چرب) و  یا مکمل ها با کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ ارتباط دارد.در یک مطالعه مصرف مکمل کربنات کلسیم منجر به کاهش خطر آدنوم (تومور غیر بدخیم) در روده بزرگ، پیش ساز سرطان گردید. در دو آزمایش بزرگ اپیدمیولوژیک آینده نگر، مردان و زنانی که 700-800 میلی گرم کلسیم در روز مصرف می کردند 40 تا 50٪ خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ در آنها کاهش یافت . یک کارآزمایی بالینی با حضور 36282 زن یائسه، روزانه 1000 میلی گرم مکمل کلسیم و 400 واحد بین المللی (IU) ویتامین D3 به مدت 7 سال مصرف نمودند و تفاوت معنی داری در جلوگیری از ابتلا به سرطان روده بزرگ در مقایسه با دارونما ایجاد نمود. نویسندگان یک مطالعه سیستماتیک نتیجه گرفتند که مکمل کلسیم ممکن است به طور متوسط به جلوگیری از آدنوم روده بزرگ کمک کند، اما شواهد کافی برای توصیه معمول استفاده از مکمل های کلسیم برای جلوگیری از سرطان روده بزرگ نیست. با توجه به دوره طولانی برای توسعه سرطان روده بزرگ، مطالعات طولانی مدت برای درک کامل اینکه آیا مصرف کلسیم بر خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ تأثیر دارد یا خیر، مورد نیاز است.

سرطان پروستات
چندین مطالعه اپیدمیولوژیکی ارتباط بین مصرف زیاد کلسیم، غذاهای لبنی یا هر دو و افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات را بیان نموده اند.با این حال، سایر تحقیقات تنها یک رابطه ضعیف، یا ارتباط منفی بین مصرف کلسیم و خطر سرطان پروستات را گزارش نموده اند. نویسندگان یک متاآنالیز از مطالعات آینده نگر نتیجه گرفتند که مصرف زیاد محصولات لبنی و کلسیم ممکن است خطر سرطان پروستات را افزایش دهد. تفسیر شواهد موجود به دلیل دشواری در جداسازی اثرات محصولات لبنی از کلسیم پیچیده است. اما به طور کلی ، نتایج حاصل از مطالعات مشاهده ای حاکی از آن است که کل مصرف کلسیم> 1500 میلی گرم در روز یا> 2000 میلی گرم در روز ممکن است با افزایش خطر سرطان پروستات (به ویژه سرطان پیشرفته و متاستاتیک) در مقایسه با مقادیر کمتری از کلسیم (500-1000 میلی گرم در روز) همراه باشد. تحقیقات بیشتری برای روشن شدن اثرات کلسیم و  یا لبنیات در خطر ابتلا به سرطان پروستات و روشن کردن مکانیسم های بالقوه بیولوژیکی آن مورد نیاز است.

بیماری قلب و عروقی
کلسیم برای کمک به کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی با کاهش جذب روده ای لیپیدها، افزایش دفع چربی، کاهش سطح کلسترول در خون و ترویج هجوم کلسیم به سلول ها پیشنهاد شده است.با این حال، داده های حاصل از مطالعات آینده نگر درباره اثرات کلسیم بر خطر بیماری های قلبی عروقی، متناقض است و اینکه آیا کلسیم در رژیم غذایی اثرات متفاوتی نسبت به کلسیم مکمل بر روی سیستم قلبی عروقی دارد یا خیر، مشخص نیست.در مطالعه بهداشت زنان در آیووا، مصرف بیشتر کلسیم از رژیم غذایی و یا مکمل ها با کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی در زنان یائسه ارتباط داشت.برعکس، در گروهی از زنان مسن سوئدی ، مصرف کل و رژیم غذایی کلسیم از 1400 میلی گرم در روز و بالاتر با نرخ بالاتر مرگ ناشی ازبیماری های قلبی عروقی و بیماری ایسکمیک قلب نسبت به مصرف 600-1000 میلی گرم در روز همراه بود.
سایر مطالعات آینده نگر هیچ ارتباط معنی داری بین مصرف کلسیم و مشکلات قلبی یا مرگ و میر قلبی عروقی نشان نداده اند. چندین مطالعه این نگرانی را مطرح کرده اند که مصرف بیش از اندازه کلسیم ممکن است خطر بیماری های قلبی عروقی از جمله سکته قلبی و بیماری عروق کرونر قلب را افزایش دهد. به عنوان مثال، نتایج آزمایشی گزارش نمود که مردانی که بیش از 1000 میلی گرم در روز کلسیم مصرف می کنند، 20٪ بیشتر از مردانی که مقدار کمتری مصرف می کنند، خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی را دارد . اما مصرف مکمل کلسیم در زنان با مرگ و میر ناشی ازبیماری های قلبی عروقی ارتباطی نداشت. تجزیه و تحلیل داده های یک مقاله متاآنالیز نشان داد که مکمل های کلسیم (1000 میلی گرم در روز) مصرف شده با یا بدون ویتامین D (400 واحد بین المللی در روز) خطر حوادث قلبی عروقی را در زنانی که از مکمل های کلسیم استفاده نمی کنند، افزایش می دهد. در حالی که هیچ مکانیسم بیولوژیکی مستقیمی برای حمایت از ارتباط بین کلسیم وبیماری های قلبی عروقی وجود ندارد، برخی از دانشمندان فرض می کنند که مصرف بیش از حد کلسیم از مکمل ها ممکن است کنترل طبیعی هومواستاتیک سطح کلسیم سرم را نادیده بگیرد و یک هیپرکلسمی موقتی ایجاد نماید .
هیپرکلسمی با افزایش انعقاد خون، کلسیفیکاسیون عروق و سفتی شریانی همراه است، همه اینها خطر بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهد. بر اساس یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز در سال 2016 از 4 آزمایش تصادفی و 27 مطالعه مشاهده ای، انجمن قلب و عروق پیشگیری و بنیاد ملی پوکی استخوان به این نتیجه رسیدند که "شواهدی با کیفیت متوسط" وجود دارد که نشان می دهد کلسیم با ویتامین D یا بدون آن است (از مکمل ها یا غذاها) هیچ ارتباطی (مفید یا مضر) با خطر بیماری های قلبی عروقی و مغزی، مرگ و میر یا مرگ و میر ناشی از آن در بزرگسالان سالم ندارد. آنها بیان كردند كه براساس شواهد تا به امروز، دریافت كلسیم از غذا و مكمل هایی كه از مقدار توصیه شده بیشتر نباشد از نظر قلبی عروقی ایمن تلقی می شود.

فشار خون
چندین آزمایش بالینی ارتباط بین افزایش مصرف کلسیم و فشار خون را نشان داده است.در مقاله بهداشت زنان، مصرف کلسیم با خطر فشار خون بالا در زنان میانسال و مسن رابطه معکوس داشت. با این حال، مطالعات دیگر هیچ ارتباطی بین دریافت کلسیم و بروز فشار خون بالا را پیدا نکرده اند. اثرات کلسیم بر فشار خون ممکن است به جمعیت مورد مطالعه بستگی داشته باشد. در افراد مبتلا به فشار خون بالا، به نظر می رسد که مکمل کلسیم فشار خون سیستولیک را 2 تا 4 میلی متر جیوه کاهش می دهد، در حالی که در افراد دارای فشار خون نرمال، به نظر نمی رسد که کلسیم تأثیر مهمی بر فشار خون سیستولیک یا دیاستولیک داشته باشد. سایر مطالعات مشاهده ای و تجربی حاکی از آن است که افرادی که رژیم گیاه خواری سرشار از مواد معدنی (مانند کلسیم، منیزیم و پتاسیم) و فیبر و کم چربی دارند، فشار خون پایین تری دارند. مطالعه رویکردهای غذایی برای جلوگیری از فشار خون بالا برای آزمایش تأثیر سه الگوی غذایی مختلف بر فشار خون انجام شد:
1) رژیم غذایی "معمولی" آمریکایی.
2) رژیم غذایی سرشار از میوه و سبزیجات
3) سومین رژیم غذایی حاوی میوه ها، سبزیجات و لبنیات کم چرب
نتایج این آزمایش نشان داد رژیم غذایی حاوی محصولات لبنی منجر به بیشترین کاهش فشار خون شد.

پره اکلامپسی
پره اکلامپسی یک بیماری جدی پزشکی است که در آن یک زن باردار دچار فشار خون و دفع پروتئین می شود، معمولاً پس از هفته 20 هفته بارداری رخ می دهد. پره اکلامپسی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر مادر و نوزاد است که حدود 5-8٪ از حاملگی ها در ایالات متحده و تا 14٪ از حاملگی ها را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعات نشان می دهد که مصرف مکمل کلسیم در دوران بارداری خطر ابتلا به پره اکلامپسی را کاهش می دهد، اما مزایای آن فقط در مورد جمعیت با مصرف ناکافی کلسیم وجود دارد. به عنوان مثال، در یک کارآزمایی بالینی تصادفی بین 524 زن سالم در هند با میانگین مصرف کلسیم پایه 314 میلی گرم در روز، یا مکمل روزانه با 2000 میلی گرم کلسیم از هفته های 12 تا 25 بارداری شروع و تا زمان زایمان به طور قابل توجهی خطر پره اکلامپسی را کاهش می دهد، و همچنین زایمان زودرس، در مقایسه با دارونما کاهش یافت.در یک آزمایش تصادفی از 4589 زن سالم در ایالات متحده، مصرف روزانه مکمل با 2000 میلی گرم کلسیم از هفته 13 تا 21 حاملگی از بروز پره اکلامپسی، فشار خون ناشی از بارداری یا سایر عوارض جانبی پری اکلامپسی نمی کاهد. نویسندگان یک مطالعه از 13 آزمایش بالینی در سال 2014 نتیجه گرفتند که مصرف مکمل روزانه با 1000 میلی گرم کلسیم یا بیشتر در دوران بارداری خطر پره اکلامپسی را تا 55٪ کاهش می دهد. چندین سازمان حرفه ای مکمل های کلسیم را در زنان باردار با مصرف کم کلسیم برای کاهش خطر پره اکلامپسی توصیه می کنند. به عنوان مثال، کالج زنان و زایمان آمریکا (ACOG) پیشنهاد نمود که مصرف مکمل روزانه با 1500 تا 2000 میلی گرم کلسیم ممکن است از شدت پره اکلامپسی در زنان بارداری که میزان کلسیم آنها کمتر از 600 میلی گرم در روز است، بکاهد.
به طور مشابه، سازمان بهداشت جهانی (WHO)مصرف 1500تا 2000 میلی گرم کلسیم را برای زنان باردار با مصرف کم کلسیم در رژیم غذایی، به ویژه کسانی که در معرض خطر بالاتر فشار خون حاملگی هستند، توصیه می کند. سازمان بهداشت جهانی (WHO)توصیه می کند کل دوز روزانه را به سه دوز تقسیم کنید، ترجیحاً در زمان غذا خوردن مصرف شود و مکمل ها را از هفته 20 بارداری تا زمان زایمان مصرف کنند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) همچنین توصیه می کند مکمل های آهن  و کلسیم قبل را با فاصله زمانی چند ساعت با هم مصرف نماید تا اثرات مهاری کلسیم بر جذب آهن به حداقل برسد.

سنگ کلیه
سنگ کلیه در مجاری ادراری معمولاً از اگزالات کلسیم تشکیل شده است. مطالعات نشان می دهد که ارتباط مثبتی بین مصرف مکمل کلسیم و خطر ابتلا به سنگ کلیه وجود دارد و این یافته ها به عنوان پایه ای برای تنظیم مقدار کلسیم در بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد . زنان یائسه ای که به مدت 7 سال 1000 میلی گرم کلسیم مکمل و 400 واحد بین المللی ویتامین D در روز مصرف کردند، 17٪ بیشتر از افرادی که دارونما مصرف می کردند خطر ابتلا به سنگ کلیه داشتند. مطالعات همچنین ارتباط مثبتی بین مصرف مکمل کلسیم و تشکیل سنگ کلیه را نشان دادند. از طرف دیگر، به نظر نمی رسد که مصرف زیاد کلسیم در رژیم غذایی باعث ایجاد سنگ کلیه شود و در واقع ممکن است از ایجاد آن محافظت کند.

در اکثر افراد، عوامل ایجاد سنگ کلیه می تواند موارد دیگری از جمله:
- مصرف زیاد اگزالات از غذاها
- و مصرف کم مایعات باشد و نفش کلسیم در ایجاد سنگ کلیه کم رنگ تر است.

مدیریت وزن: چندین مطالعه مصرف کلسیم بیشتر را به کاهش وزن بدن یا افزایش وزن کمتر با گذشت زمان مرتبط دانسته است.

دو نظریه در این مورد وجود دارد:
اولاً، مصرف زیاد کلسیم ممکن است با کاهش تولید هورمون پاراتیروئید و شکل فعال ویتامین D. در ارتباط باشد. غلظت کلسیم در سلول های چربی را کاهش می دهد. کاهش غلظت کلسیم داخل سلولی باعث افزایش تجزیه چربی و کاهش تجمع چربی در این سلول ها می شود.ثانیا، کلسیم موجود در غذا یا مکمل ها ممکن است به چربی موجود در دستگاه گوارش متصل شده و از جذب آن جلوگیری کند.با وجود این یافته ها، نتایج حاصل از آزمایشات بالینی تا حد زیادی منفی بوده است. به عنوان مثال، مشخص شد که مکمل های غذایی با 1500 میلی گرم در روز کلسیم (کربنات کلسیم) به مدت 2 سال هیچگونه تأثیر بالینی بر وزن در 340 بزرگسال دارای اضافه وزن و چاقی در مقایسه با دارونما نداشت.
همچنین نتایج سه بررسی از مطالعات منتشر شده در مورد مصرف کلسیم از مکمل ها یا محصولات لبنی در مورد مدیریت وزن به نتایج مشابهی رسیده اند. متاآنالیز 13 آزمایش کنترل شده تصادفی که در سال 2006 منتشر شد، نتیجه گرفتند که مکمل های  حاوی کلسیم  و یا افزایش مصرف لبنیات از نظر آماری تأثیر معنی داری بر کاهش وزن نداشتند. اخیراً، نتایج یک مطالعه در سال2016 به این نتیجه رسیده اند که، به طور کلی، نتایج آزمایشات بالینی از تأثیر مکمل کلسیم بر کاهش وزن پشتیبانی نمی کنند. همچنین، یک متاآنالیز از 29 آزمایش کنترل شده تصادفی در سال 2012 هیچ تاثیر معنی داری از افزایش مصرف لبنیات بر وزن بدن و کاهش چربی در مطالعات طولانی مدت را نشان نداد. به طور کلی، نتایج حاصل از آزمایشات بالینی ارتباط بین مصرف کلسیم بیشتر و کاهش وزن یا کاهش وزن را پشتیبانی نمی کند.

منیزیم:منیزیم یک ماده معدنی مهم است و در بیش از 300 واکنش آنزیمی در بدن انسان نقش دارد.
از جمله عملکردهای آن شامل :
- کمک به عملکرد عضلات و اعصاب
- تنظیم فشار خون
- تقویت سیستم ایمنی بدن است.
بدن یک فرد بزرگسال حاوی حدود 25 گرم منیزیم است که 50 تا 60٪ آن در بافت اسکلتی ذخیره می شود. بقیه در عضلات، بافت های نرم و مایعات بدن وجود دارد. پزشکان کمبود منیزیم را با مجموعه ای از عوارض سلامتی مرتبط می دانند، بنابراین توصیه می شود افراد مقدار توصیه شده منیزیم روزانه را مصرف نمایند.

منابع حاوی منیزیم
بسیاری از انواع مغزها و دانه ها سرشار از منیزیم هستند:
- بادام
- اسفناج
- و آجیل بادام هندی از غذاهایی هستند که بیشترین میزان منیزیم را دارند.
اگر فردی از طریق رژیم غذایی خود نتواند منیزیم کافی دریافت کند، ممکن است پزشک مصرف مکمل ها را به او توصیه نماید.

فواید منیزیم: منیزیم یکی از هفت ماده مغذی ضروری است. این ماکرومینرال ها مواد معدنی هستند که افراد به مقدار نسبتاً زیادی (حداقل 100 میلی گرم ) در روز به آن نیاز دارند.
منیزیم برای بسیاری از عملکردهای بدن حیاتی است. دریافت کافی این ماده معدنی می تواند به پیشگیری یا درمان بیماری های مزمن از جمله:
- بیماری آلزایمر
- دیابت نوع 2
- بیماری های قلبی عروقی  
- و میگرن کمک نماید.
در ادامه عملکرد منیزیم در بدن و تأثیرات آن بر سلامتی را مورد بررسی قرار می دهیم.

سلامت استخوان: در حالی که بیشتر تحقیقات بر روی نقش کلسیم در سلامت استخوان متمرکز شده است، منیزیم نیز برای تشکیل سالم استخوان ضروری است.تحقیقات انجام شده در سال 2013 ارتباط منیزیم کافی را با تراکم بیشتر استخوان، بهبود تشکیل کریستال استخوان و کاهش خطر پوکی استخوان در زنان پس از دوران یائسگی مرتبط دانسته اند. منیزیم ممکن است به طور مستقیم و غیر مستقیم سلامت استخوان را بهبود بخشد، زیرا به تنظیم سطح کلسیم و ویتامین D ، که دو ماده مغذی برای سلامت استخوان ها هستند، کمک می کند.

دیابت
تحقیقات نشان می دهد رژیم های غذایی حاوی منیزیم بالا با خطر کمتر ابتلا به دیابت نوع 2 ارتباط دارد. این امر ممکن است به این دلیل باشد که منیزیم نقش مهمی در کنترل گلوکز و متابولیسم انسولین دارد. یک بررسی در سال 2015 در مجله جهانی دیابت گزارش داد که بیشتر افراد مبتلا به دیابت، و نه البته همه، ذخیره منیزیم کمی دارند و ممکن است منیزیم در مدیریت دیابت نقش داشته باشد. کمبود منیزیم ممکن است مقاومت به انسولین را تشدید نماید، وضعیتی که اغلب قبل از دیابت نوع 2 ایجاد می شود. از طرف دیگر، مقاومت به انسولین ممکن است باعث کاهش سطح منیزیم شود. در بسیاری از مطالعات، محققان رژیم های غذایی با منیزیم زیاد را با دیابت ارتباط داده اند. علاوه بر این، یک بررسی سیستماتیک از سال 2017 نشان می دهد که مصرف مکمل های منیزیم همچنین می تواند حساسیت به انسولین را در افراد با سطح منیزیم پایین بهبود بخشد. با این حال، محققان قبل از اینکه پزشکان به طور معمول از منیزیم برای کنترل قند خون در افراد دیابتی استفاده کنند،.باید شواهد بیشتری جمع آوری نمایند.

 سلامت قلب و عروق
بدن برای حفظ سلامت ماهیچه ها از جمله قلب به منیزیم نیاز دارد. تحقیقات نشان داده است که منیزیم نقش مهمی در سلامت قلب دارد.یک بررسی در سال 2018 گزارش می دهد که کمبود منیزیم می تواند خطر مشکلات قلبی عروقی را در فرد افزایش دهد. این تا حدی به دلیل نقش آن در سطح سلولی است. نویسندگان مشاهده کردند که کمبود منیزیم در افراد مبتلا به نارسایی احتقانی قلب شایع است و می تواند نتایج بالینی آنها را تشدید نماید. افرادی که بلافاصله پس از حمله قلبی منیزیم دریافت می کنند، خطر مرگ و میر آنها کمتر است. پزشکان گاهی اوقات در طول درمان از نارسایی احتقانی قلب (CHF)از منیزیم استفاده می کنند تا خطر آریتمی یا ریتم غیر طبیعی قلب را کاهش دهند. طبق یک متاآنالیز در سال 2019 ، افزایش مصرف منیزیم ممکن است خطر سکته را در فرد کاهش دهد. آنها گزارش می دهند که به ازای هر 100 میلی گرم در روز افزایش منیزیم، خطر سکته مغزی 2٪ کاهش می یابد. برخی تحقیقات همچنین نشان می دهد که منیزیم در فشار خون بالا نقش دارد.

سردردهای میگرنی
منیزیم ممکن است به جلوگیری یا تسکین سردرد کمک کند. این به این دلیل که کمبود منیزیم می تواند انتقال دهنده های عصبی را تحت تأثیر قرار داده و انقباض رگ های خونی را محدود کند، که این موارد از عواملی است که پزشکان آن را با میگرن را مرتبط می دانند. افرادی که میگرن را تجربه می کنند ممکن است در مقایسه با دیگران میزان منیزیم کمتری در خون و بافت های بدن داشته باشند. سطح منیزیم در مغز فرد ممکن است در هنگام میگرن کاهش یابد. یک بررسی سیستماتیک از سال 2017 بیان می کند که منیزیم درمانی ممکن است برای جلوگیری از میگرن مفید باشد. نویسندگان پیشنهاد می کنند که به نظر می رسد مصرف 600 میلی گرم سیترات منیزیم یک استراتژی پیشگیری ایمن و موثر است. بنیاد میگرن آمریکا گزارش داد که افراد به طور مکرر از دوزهای 400-500 میلی گرم در روز برای پیشگیری از میگرن استفاده می کنند.

سندرم قبل از قاعدگی: منیزیم همچنین ممکن است در سندرم قبل از قاعدگی(PMS)نقش داشته باشد. مطالعات در مقیاس کوچک، از جمله مقاله ای در سال 2012، نشان می دهد که مصرف مکمل های منیزیم به همراه ویتامین B6 می تواند علائم PMS را بهبود بخشد. با این حال، یک بررسی جدیدتر در سال 2019 گزارش می دهد که تحقیقات متفاوت است و مطالعات بیشتری مورد نیاز است. کالج متخصص زنان و زایمان آمریکا پیشنهاد می کند که مصرف مکمل های منیزیم می تواند به کاهش نفخ، علائم خلقی و حساسیت پستان در PMS کمک کند.

اضطراب: سطح منیزیم ممکن است در اختلالات خلقی، از جمله افسردگی و اضطراب، نقش داشته باشد.طبق یک بررسی سیستماتیک از سال 2017، سطح پایین منیزیم ممکن است با سطح اضطراب بالاتر ارتباط داشته باشد. این تا حدی به دلیل فعالیت در محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA)است که مجموعه ای از سه غده است که واکنش فرد به استرس را کنترل می کند. با این حال، بررسی ها نشان می دهد که کیفیت شواهد ضعیف است، و محققان باید مطالعات با کیفیت بالا انجام دهند تا بفهمند مکمل های منیزیم برای کاهش اضطراب چگونه عمل می کنند.

کمبود منیزیم: کمبود منیزیم به عنوان هایپومنیزمی شناخته می شود. کمبود منیزیم می تواند در اثر مصرف بیش از حد الکل، عارضه جانبی برخی از داروها و برخی بیماری ها از جمله اختلال دستگاه گوارش و دیابت بروز نماید. کمبود در بزرگسالان مسن بیشتر دیده می شود.

علائم کمبود منیزیم عبارتند از:
- از دست دادن اشتها
- حالت تهوع یا استفراغ
- خستگی یا ضعف

علائم کمبود منیزیم پیشرفته تر عبارتند از:
- گرفتگی عضلات
- بی حسی
- مور مور شدن انگشتان دست و پا
- تشنج
- تغییر ریتم قلب یا اسپاسم
تحقیقات کمبود منیزیم را با مجموعه ای از شرایط سلامتی، از جمله بیماری آلزایمر، دیابت نوع 2، بیماری های قلبی عروقی و میگرن مرتبط دانسته اند.

خطرات مصرف بیش از حد منیزیم: مصرف بیش از حد منیزیم از طریق منابع غذایی بعید است زیرا بدن از طریق ادرار منیزیم اضافی را که از طریق منابع غذایی دریافت می نماید، دفع می کند. با این حال، مصرف زیاد منیزیم با استفاده از مکمل ها می تواند منجر به مشکلات دستگاه گوارش مانند اسهال، حالت تهوع یا گرفتگی شود.

دوزهای بسیار زیاد می تواند باعث:
- مشکلات کلیوی
- فشار خون پایین
- احتباس ادرار
- حالت تهوع و استفراغ
- افسردگی
- بی حالی
- از دست دادن کنترل سیستم عصبی مرکزی
- ایست قلبی
- و احتمالاً مرگ شود.
افراد مبتلا به اختلال کلیوی نباید از مکمل های منیزیم استفاده کنند، مگر اینکه با توصیه پزشک باشد.

تداخلات دارویی
مکمل منیزیم باعث برخی از تداخلات دارویی شود. داروهایی که ممکن است با مکمل های منیزیم تداخل داشته باشند یا بر سطح منیزیم تأثیر بگذارند عبارتند از:
- بیس فسفونات های خوراکی که پوکی استخوان را درمان می کنند، مانند آلندرونات
- آنتی بیوتیک های تتراسایکلین، از جمله داکسی سایکلین (ویبرامایسین) و دمکلوسیکلین (دکلومایسین)
- آنتی بیوتیک های کینولون ، از جمله لووفلوکساسین و سیپروفلوکساسین
- داروهای ادرار آور ، مانند فوروزماید
- داروهای تجویز کننده پمپ پروتون