ژل ملیسان 30 گرمی

موارد مصرف : عفونتهای ويروسی پوست (تبخال و زونا), ضد باکتری ( آکنه)

دستور مصرف : روزی سه مرتبه به طور موضعی روی نواحی عفونی شده استفاده شود.

عوارض جانبی: عوارض جانبی تاکنون گزارش نشده است.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی: مصرف در این دوران بلامانع است.

اجزای فرآورده : عصاره خشک شده برگ بادرنجبويه (۱%) در پايه ژل كه بر اساس ۲۳/۰% اسيد تانيک استاندارد شده است.

مواد موثره : بادرنجبویه دارای فلاونوئیدهای کورسیترین, رامنوسیترین, گلیکوزیدهای اپی ژنین, کامفرول, کورستین و لوتئولین, اسید فنولیک و تانن ها عمدتا" اسید رزمارینیک (تا ۴ %) و اسیدهای کافئیک و کلروژنیک با پیوندهای گلیکوزیدی, تری ترپنها, روغن فرار (سیترونلال, ژرانیال, نرال و سزکوئی ترپنها بتا کاریوفیلن) می باشد.

آثار فارماکولوژی :
در یک مطالعه میزان التیام در ۷۵% بیماران به اثبات رسیده است و در ۵۰% موارد زمان عود بسیار طولانی شده است(۵).
در مقایسه با درمانهای دیگر, زمان موثر درمانی به نصف می رسد و در حدود ۵ روز تعیین شده است فاصله بین دو عود ۲ برابر شده است(۶). مطالعه دیگری که روی ۱۱۵ بیمار انجام گردیده است, درمان ضایعات ویروسی ۲۴ تا ۷۲ ساعت بعد از بروز شروع شده و بعد از ۶ روز ۸۷% بیماران شفا یافته اند زمان عود در ۶۹% بیماران به ۳-۲ ماه رسیده است که این معیار در بیمار تحت درمانهای دیگر مانند یــدوکسوریـدین و ترومان تیادین tromantiadine به ۳/۱ ماه می رسد. اثر ضد میکروبی بادرنجبویه در درمان آکنه بسیار چشمگیر است.
از طرف دیگر بادرنجبویه فرآیند های التهابی آکنه را مهار می سازد, که مجموعا" آن را یک داروی بسیار مفید ضد آکنه معرفی نموده است. (۷و۸).
مـطالعات جدید اثربخشی عصاره بادرنجبویه را در درمان موضعی ضایعات ویروسی تبخال(۱), بر اساس کاربــردهای جدید تائید نموده است. مطالعات فیتوشیمیائی و بررسیهای فارماکولوژی روی بدن و در حیوانات آزمایشگاهی تاثیر دارو را به اثبات رسانیده اند(۲).
در مطالعه ای بر روی عصاره بادرنجبویه, اثر ضد ویروس آن علیه تعدادی از ویروسها مانند HSV (Herpes simplex virus) (۳) به اثبات رسیده است. به نظر می‌رسد عصاره گیاهی مستقیما" ویروسها را غیرفعال می‌سازد. سپس مـطالعات پیگیر، نشان داده اند که اثر ضد ویروسی بادرنجبویه به علت تانن های موجود در آن (۴) و همچنین به علت وجود یک فراکسیون فنولی غیرتاننی است. وجود اسیدهای کاربوکسیلیک فنولی (مانند اسید رزمارینیک و کافئین) و گلیکوزیدهای آنها (مانند اسید کلروژنیک) در گیاه بادرنجبویه و پلیمرهای تشکیل شده از اکسیداسیون این ترکیبات را به اثبات رسانیدند.
هر چند این ترکیبات در گیاهان فراوانی به خصوص گیاهان تیره نعناع یافت می شود ولی در بادرنجبویه به مقدار زیادی وجود دارد و مطالعات دیگر نشان داده است که عصاره گیاه بادرنجبویه در آزمایشگاه قادر به مهار بیوسنتز پروتئین می باشد که این اثر مربوط به اسید کافئیک و فرآورده های پلیمریزه آن است که فعال هستند ولی اسید کلروژنیک از این لحاظ غیرفعال است(۱).
به هر صورت مطالعات بالینی، مصرف موضعی عصاره بادرنجبویه را در درمان عفونتهای ویروسی پوست توصیه می نماید.

Reference