موارد مصرف : کمک به بهبود عملکرد سیستم ماهیچه ای و ذهنی
دستور مصرف : روزانه 2 عدد قرص به همراه وعده غذایی اصلی با یک لیوان آب مصرف شود
منیزیم:
منیزیم از نظر فراوانی، چهارمین کاتیون موجود در بدن و دومین کاتیون درون سلولی است . در بیش از 600 واکنش سلولی از ساخت DNA گرفته تا کمک به انقباض عضلات نقش دارد. منیزیم کوفاکتور اساسی بسیاری از واکنش های آنزیمی، به خصوص واکنش هایی است که در سوخت و ساز انرژی و ساخت انتقال دهنده ها شرکت دارند.
کاربردهای منیزیم:
- عملکرد و سلامت مغز را بهبود می بخشد
- نقش مهمی در انتقال سیگنال ها بین مغز و بدن دارد.
درمان آسم: مطالعات اپيدميولوژيک نشان داده اند كه دريافت كمتر منيزيم با افزايش واكنش پذيری مسيرهای هوايی ارتباط دارد و بيماران مبتلا به آسم حاد اغلب سطوح پايين تری از منيزيم نسبت به افراد سالم دارند. بعضی از مطالعات نشان داده اند كه مصرف منيزيم بصورت مكمل خوراكی به بهبود علايم آسم و كيفيت زندگی كمک می كند.
مکانیسم اثر: مكانيسم اثرگذاری منيزيم روی عملكرد ريوی به طور كامل مشخص نيست ولی احتمالاً از طريق تعديل انقباض عضله صاف و كمک به رهاسازی واسطه های شيميايی از طريق آنتاگونيست بودن آن با كلسيم است.
کاهش فشار خون: ممکن است فشار خون را پایین بیاورد فشار خون بالا یکی از نگرانی های سلامتی است که از هر سه آمریکایی یکی را تحت تأثیر قرار می دهد . جالب توجه است ، مطالعات نشان داده است که مصرف منیزیم ممکن است فشار خون شما را کاهش دهد . در یک مطالعه، افرادی که روزانه 450 میلی گرم منیزیم مصرف می کردند ، به ترتیب با کاهش 20.4 و 8.7 در فشار خون سیستولیک (فوقانی) و دیاستولیک (پایین) را تجربه نمایند. تجزیه و تحلیل مطالعات نشان داد که یک دوز متوسط 368 میلی گرم منیزیم به طور قابل توجهی مقادیر فشار خون سیستولیک و دیاستولیک را در بزرگسالان سالم و در افراد دارای فشار خون بالا کاهش می دهد. با این حال، این تأثیر در افراد مبتلا به فشار خون بالا به طور قابل توجهی بیشتر بود . در یک بررسی در مورد اثر مکمل منیزیم بر کاهش فشار خون در بیماران دیابتی مبتلا به پرفشاری خون، نشان داده است که طی چهار ماه دریافت مکمل منیزیم به میزان 450 میلی گرم، غلظت منیزیم سرم در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد، به تدریج افزایش یافت و در ماه سوم به حد معنی دار رسید.
کاهش افسردگی: استرس مزمن باعث افزایش آزادسازی کاتکولامین ها و کورتیکواستروئیدها می شود که سطح منیزیم درون سلولی را کاهش می دهند. افسردگی مزمن نیز با تخریب هیپوکامپ مرتبط است که به طور معمول با افزایش ترشح کورتیزول طی دوره استرس همراه است. استروئیدها، به طور مستقیم و غیرمستقیم، بر هیپوکامپ اثر منفی دارند و افزایش گلوکوکورتیکوئیدها با مرگ نورون ها مرتبط است. بنابراین گلوکوکورتیکوئیدها می توانند علت یا تشدید کننده تغییرات سلولی مرتبط با تخریب هیپوکامپ و ایجاد کننده طیف گسترده ای از بیماری های روانی باشند. ممکن است بتوان این روند کاهشی کورتیزول را با توجه به عملکرد منیزیم در کاهش اضطراب و افسردگی و خاصیت ثبیت کنندگی خلق وخوی آن توجیه کرد. نتایج یک پژوهش دیگر نیز نشان داد دریافت رژیم فقیر از منیزیم ( 10 درصد نیاز روزانه) در مقایسه با رژیم کنترل، به مدت چند هفته باعث کاهش تحرک و رفتار شبه افسردگی در رت شد. همچنین مصرف رژیم فقیر از منیزیم در مرحله دوم پژوهش نامبرده باعث بروز رفتار مرتبط با اضطراب و افسردگی در رت شد.
مکانیسم اثر:
سازوکار تأثیر منیزیم بر اختلالات روانی را می توان به این صورت توجیه کرد که عملکرد بیش از 325 آنزیم، از جمله آنزیم های مغزی، به منیزیم وابسته است. کمبود منیزیم بازیافت انواع مختلفی از انتقال دهنده ها، از جمله اسیدهای آمینه، نیتریک اکساید، نوروپپتیدها و سایتوکین ها، را تغییر می دهد. بسیاری از عملکردهای مغزی در حضور اسیدهای آمینه تحریکی گلوتامات و آسپارتات، و بر روی گیرنده های NMDA انجام می شود که در انتقال الکتریکی در سیناپس های مغزی نقش دارند. منیزیم به عنوان گیرنده های(NMDA)N-methyl-D-aspartate عمل می کند که در سلول های عصبی یافت می شوند و به رشد مغز، حافظه و یادگیری کمک می کنند . در بزرگسالان سالم ، منیزیم در داخل گیرنده های NMDA قرار دارد و مانع از تحریک آنها توسط سیگنال های ضعیف می شود که ممکن است سلول های عصبی را بی مورد تحریک کنند. وقتی سطح منیزیم پایین باشد، گیرنده های NMDA کمتری مسدود می شوند. این بدان معنی است که آنها بیشتر از حد لازم مستعد تحریک می شوند. این نوع تحریک بیش از حد می تواند سلول های عصبی را از بین ببرد و ممکن است باعث آسیب مغزی شود.
حفظ سلامت قلب: ممکن است خطر بیماری های قلبی را کاهش دهد. چندین مطالعه سطح پایین منیزیم را با خطر بالاتر بیماری قلبی مرتبط دانسته اند. به عنوان مثال، نتایج یک مطالعه نشان داد که افرادی که کمترین میزان منیزیم را دارند بیشترین خطر مرگ به خصوص به دلیل بیماری قلبی را دارند. برعکس، افزایش مصرف ممکن است این خطر را کاهش دهد. به این دلیل که منیزیم دارای خواص ضد التهابی قوی است ، ممکن است از لخته شدن خون جلوگیری کند و به رگ های خونی کمک کند تا فشار خون شما را کاهش دهند. تجزیه و تحلیل 40 مطالعه با بیش از یک میلیون شرکت کننده نشان داد که مصرف روزانه 100 میلی گرم منیزیم بیشتر به ترتیب 7٪ و 22٪ خطر سکته مغزی و نارسایی قلبی را کاهش می دهد. این دو عامل اصلی خطر ابتلا به بیماری قلبی است . به حفظ ضربان قلب کمک می نماید و برای حفظ ضربان قلب مهم است. به طور طبیعی با کلسیم که برای تولید انقباضات قلبی ضروری است، رقابت می نماید. وقتی کلسیم وارد سلول های عضلانی قلب می شود ، فیبرهای عضلانی را منقبض می کند. منیزیم با مقابله با این اثر، به سلول ها کمک می کند تا آرام شوند. این حرکت کلسیم و منیزیم در سراسر سلول های قلب ضربان قلب سالم را حفظ می نماید. وقتی سطح منیزیم کم است، کلسیم ممکن است سلول های عضلانی قلب را بیش از حد تحریک کند. یکی از علائم رایج این ضربان قلب سریع و یا نامنظم است که ممکن است تهدید کننده زندگی باشد. علاوه بر این، پمپ سدیم پتاسیم ، آنزیمی که تکانه های الکتریکی تولید می کند، برای عملکرد مناسب به منیزیم نیاز دارند. تکانه های الکتریکی خاصی می توانند ضربان قلب را تحت تأثیر قرار دهند. منیزیم با مقابله با کلسیم، باعث تحریک انقباضات می شود، سلول های عضلانی قلب را شل می نماید. این مواد معدنی برای اطمینان از انقباض و آرامش مناسب سلول های قلب با یکدیگر رقابت می کنند.
تنظیم انقباضات عضلانی: به تنظیم انقباضات عضلانی کمک می کند. منیزیم همچنین در تنظیم انقباضات عضلانی نقش دارد. درست مانند قلب، منیزیم به عنوان یک مسدود کننده کلسیم طبیعی برای کمک به شل شدن عضلات عمل می کند. در عضلات ، کلسیم به پروتئین هایی مانند تروپونین C و میوزین متصل می شود. این فرایند باعث تغییر شکل این پروتئین ها می شود که باعث انقباض می شود. منیزیم با کلسیم برای همان نقاط اتصال دهنده رقابت می کند تا در شل شدن عضلات کمک کنند. اگر بدن منیزیم کافی برای رقابت با کلسیم نداشته باشد، ممکن است عضلات بیش از حد منقبض شده و باعث گرفتگی یا اسپاسم شود. به همین دلیل، منیزیم معمولاً برای درمان گرفتگی عضلات توصیه می شود. با این حال، مطالعات نتایج متفاوتی را در مورد توانایی منیزیم در تسکین گرفتگی نشان می دهد. به همین دلیل نیاز به انجام مطالعات بیشتر می باشد.
مکانیسم عمل:
- منیزیم به عنوان یک مسدود کننده طبیعی کلسیم عمل می کند
- به سلول های عضلانی کمک می کند تا پس از انقباض شل شوند. وقتی سطح منیزیم پایین است، ممکن است عضلات بیش از حد منقبض شده و علائمی مانند گرفتگی عضلات یا گرفتگی عضلات ایجاد نماید.
کنترل قند خون: مکمل منیزیم با کنترل قند خون، دیابت نوع 2 را بهبود می بخشد. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 اغلب سطح منیزیم کمی دارند، که ممکن است وضعیت را بدتر نماید، زیرا منیزیم به تنظیم انسولین کمک می کند و قند را از خون به خارج از سلول منتقل می کند و برای ذخیره سازی به داخل سلول ها منتقل می نماید. به عنوان مثال، سلولهای بدن گیرنده های انسولین دارند که برای عملکرد صحیح به منیزیم نیاز دارند. اگر سطح منیزیم کم باشد، سلول ها نمی توانند از انسولین به طور موثر استفاده کنند و سطح قند خون را بالا نگه می دارند. افزایش مصرف منیزیم ممکن است باعث کاهش قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شود. تجزیه و تحلیل هشت مطالعه نشان داد که مصرف مکمل منیزیم به طور قابل توجهی سطح قند خون ناشتا را در شرکت کنندگان با دیابت نوع 2 کاهش می دهد. با این حال، اثرات مفید منیزیم در کنترل قند خون فقط در مطالعات کوتاه مدت مشاهده شده است. به همین دلیل نیاز به انجام مطالعات بیشتر و در طولانی مدت نیز می باشد.
بهبود کیفیت خواب: می تواند کیفیت خواب را بهبود بخشد. کم خوابی یک مشکل عمده در سراسر جهان است. مصرف منیزیم ممکن است با کمک به آرامش ذهن و بدن، کیفیت خواب را بهبود بخشد. این مکمل به شما کمک می کند تا سریع تر بخوابید و ممکن است کیفیت خواب شما را بهبود بخشد. در مطالعه ای بر روی 46 فرد مسن ، کسانی که روزانه مکمل منیزیم مصرف می کنند سریعتر به خواب می روند. آنها همچنین متوجه بهبود کیفیت خواب و کاهش علائم بی خوابی نیز شده اند. علاوه بر این، مطالعات حیوانی نشان داده است که منیزیم می تواند تولید ملاتونین را تنظیم کند هورمونی که چرخه خواب و بیداری بدن را تنظیم می نماید. همچنین مطالعات نشان داده است که منیزیم به گیرنده های گاما آمینوبوتیریک (GABA) متصل می شود. هورمون GABA به آرامش فعالیت عصبی کمک می کند، که در غیر این صورت ممکن است خواب را تحت تأثیر قرار دهد.
کمک به درمان میگرن: چندین مطالعه نشان داده است که سطح منیزیم پایین ممکن است باعث تشدید میگرن شود. نتایج یک مطالعه نشان داد که میزان منیزیم در افراد مبتلا به میگرن به طور قابل توجهی پایین تر از بزرگسالان سالم است . افزایش مصرف منیزیم می تواند یک روش ساده برای مقابله با میگرن باشد . در یک مطالعه 12 هفته ای، افراد مبتلا به میگرن که از مکمل منیزیم 600 میلی گرم استفاده کردند، علائم 42٪ میگرن کمتر در آنها مشادهده گردید. بیشتر این مطالعات فقط فواید کوتاه مدت مصرف منیزیم برای میگرن را مورد بررسی قرار داده اند.
کمبود منیزیم: کمبود منیزیم در انسان و حیوانات ممکن است بهاختلالات عصبی، مانند :
- تحریک پذیری
- اختلالات چرخه خواب و بیداری
- تشنج
- طیف گسترده ای از نشانه های روانی، از بیحالی خفیف تا تحلیل کامل توانایی های شناختی اشاره نمود.
سطح پایین منیزیم با بسیاری از عوارض منفی در سلامتی، از جمله:
- ضعف
- افسردگی
فشار خون بالا را به همراه داشته باشد. با افزایش سن، مقدار کل منیزیم بدن، به علت کاهش توده استخوانی که مهم ترین مخزن منیزیم بدن است، کاهش می یابد. تغییرات ناشی از افزایش سن در متابولیسم منیزیم شامل:
- کاهش دریافت منیزیم
- کاهش جذب روده ای
- افزایش دفع با ادرار و مدفوع است.
تمام این تغییرات نشان دهنده افزایش خطر کمبود منیزیم همراه با افزایش سن است و به نظر می رسد که در این میان، کاهش دریافت منیزیم، علت اساسی کمبود منیزیم وابسته به سن است.
