تیشوک

موارد مصرف : پائین آورنده کلسترول و تری گلیسرید 

دستور مصرف : بزرگسالان و نوجوانان بالاتر از ۱۲ سال روزی ۳ مرتبه هر مرتبه یک کپسول

موارد منع مصرف : 
کنگر فرنگی موجب تولید سیناروپیکرین (Cynaropicrin) یک لاکتون سزکوئی ترپن بالقوه آلرژی زا می شود. افراد حساس به گیاهان تیره کاسنی ممکن است به گیاه کنگر فرنگی نیز حساسیت نشان دهند. دربیماران با سنگ کیسه صفرا مصرف این دارو منع شده است.

عوارض جانبی: در مطالعات بالینی روی گیاه کنگر فرنگی در بعضی بیماران عوارض گوارشی مختصر، پیوست، تحریکات گوارشی، آروغ، گرسنگی و ضعف گزارش شده است.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی: در موارد بارداری و شیردهی به علت کافی نبودن مطالعات علمی از مصرف بیش از حد این فرآورده خودداری شود.

اجزای فرآورده : هر کپسول حاوی ۴۰۰ میلی گرم از عصاره خشک برگ گیاه کنگر فرنگی (Cynara scolymus) می باشد. 

مواد موثره :
مشتقات اسید کافئیک شامل: اسید کلروژنیک
لاکتونهای سزکوئی ترپن شامل: سیناروپیکرین و فلاونوئیدها

استاندارد شده : بر مبنای کافئیل کینیک اسید، محاسبه شده بر حسب ۲۰-۱۴میلی گرم اسید کلروژنیک در هر کپسول 

آثار فارماکولوژی :
چندین خاصیت فارماکولوژیک به طور مستند برای برگهای کنگر فرنگی شناخته شده است که عبارتند از: وقفه بیوسنتز کلسترول، کم کننده بیپوپروتئین های خون، آنتی اکسیدان و محافظت کننده کبد. هنوز به خوبی معلوم نشده است که کدامیک از مواد موثر کنگر فرنگی مسئول اعمال فوق الذکر هستند. اثر آنتی اکسیدانی گیاه توسط جوشاندن، اسیدی کردن و هضم آن، از بین نمی رود گرچه نسبت به قلیائی شدن حساس می باشد. آثار آنتی اکسیدان و محافظت کننده کبد کنگر فرنگی در مطالعات متعددی ثابت گردیده است و این آثار را به چندین ماده موثره آن از جمله اسید کلروژنیک و سینارین نسبت می دهند. عصاره کنگر فرنگی و مواد موثره آن روی لکوسیت های انسان جهت پیشگیری از استرس اکسیدانیو بکار گرفته شده و مشخص گردید این عصاره یک مهار وابسته به غلظت روی استرس اکسیدانیو ناشی از چندین عامل مانند پراکسید هیدروژن و فوربول ۱۲- میریستات ۱۳- استات، که موجب تولید اکسیژن فعال می شود، ایجاد می کند.
اثر محافظتی روی کبد در موش صحرائی که کبد آن توسط تتراکلرومتان دچار هپاتیت شده است با مقدار ۵۰۰ میلی گرم /کیلوگرم به طور خوراکی ۴۸ ساعت، ۲۴ ساعت و یک ساعت بعد از مسمومیت به اثبات رسیده است. غلظت های ترانس آمینازهای کبدی در موش های تحت درمان با عصاره کنگر در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل ملاحظه ای کمتر بود. نوسازی سلول های کبدی برای عصاره آبی برگ های کنگر فرنگی که به مدت سه هفته متعاقب هپاتکتومی تحت درمان قرار گرفته اند به اثبات رسیده است و نحوه اثر آن از طریق تحریک میتوز و افزایش وزن صورت می گیرد. این پدیده در حیوانات تحت درمان در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شده است.
مطالعات بالینی: چندین مطالعه بالینی خواص صفرا آور و کم کننده لیپوپروتئین های خون و اثر صفراآور کنگرفرنگی را بررسی نموده اند. یک مطالعه راندوم دوسوکور کنترل دار و پلاسبو روی ۲۰ مرد داوطلب، اثر صفراآور یک دوز خوراکی عصاره برگ فرنگی (۱/۹۲ گرم در ۳۰۰ میلی لیتر آب) را به اثبات رسانیده است. ترشح صفرا در داوطلبین تحت درمان با عصاره برگ کنگر فرنگی در مقایسه با گروه پلاسبو به ۱۵۲% بعد از ۶۰ دقیقه رسید که از نظر آماری بسیار با اهمیت بود. آثار عصاره برگ کنگر فرنگی برای چندین فرآورده بعد از ورود به بازار روی بیماران مبتلا به اختلالات گوارشی شامل اختلال هضم و ناراحتی های صفراوی، پیوست و تحریکات گوارشی مورد بررسی قرار گرفته است. هر کپسول محتوی عصاره آبی خشک شده برگ فرنگی به مقدار ۳۲۰ میلی گرم بود که تا ۶ کپسول در روز برای مدت۶ هفته یا ۶ ماه مصرف گردید. در هر دو مطالعه بهبودی در علائم بالینی و کاهش کلسترول تام سرم و غلظت تری گلیسرید در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید با یک آنالیز روی ۲۷۹ بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر که ۳ علامت از ۵ علامت بیماری را دارا بودند کاهش قابل ملاحظه شدت علائم توسط پزشک و داوطلب هر دو به اثبات رسید. اثر بخشی عصاره برگ کنگر فرنگی در بیماران مبتلا به افزایش لیپوپروتنین در یک مطالعه راندم دوسوکور با کنترل پلاسبو در چندین مرکز علمی روی ۱۴۳ بیمار با غلظت های کلسترول توتال بیشتر از ۲۸۰ میلی گرم / دسی لیتر بررسی و اثبات گردید.
مقدار مصرف ۱۸۰۰ میلی گرم عصاره در دو مقدار منقسم با پلاسبو برای ۶ هفته تجویز گردید. در پایان مطالعه غلظتهای کلسترول تام ۱۸/۵ % کاهش یافت که معادل ۶/۳۱ میلی مول / لیتر و ۸/۶ % برابر۷/۰۳ میلی مول / لیتر در گروه پلاسبو بود.
در یک مطالعه بالینی شیره برگ کنگر فرنگی (از برگها و غنچه های تازه بدست آمده) به مقدار ۱۰ میلی لیتر ۳ نوبت در روز به مدت ۱۲ هفته برای ۸۴ بیمار مبتلا به هیپرلیپیدمی ثانویه (کلسترول تام بیشتر از ۲۶۰ میلی گرم / دسی لیتر) تجویز گردید. بعد از ۶ هفته درمان، کاسترول تام، کلسترول LDL و غلظت تری گلیسرید کاهش یافت در حالی که کلسترول HDL، افزایش یافت.

Reference