نفروویت

موارد مصرف:
- حفظ سلامت بافت ها
- بهبود عملکرد سیستم ایمنی و عصبی
- کمک به بهبود متابولیسم
- کاهش خستگی
- کمک به روند خونسازی و ... در بیماران کلیوی
روش مصرف: مقدار مصرف فرآورده براساس سن، جنس و شرایط فیزیکی بیمار توسط پزشک معالج تعیین می گردد. میزان معمول مصرف این فرآورده در بزرگسالان مبتلا به ESRD، روزانه یک قرص به صورت خوراکی پس از دیالیز می باشد.
شرایط نگهداری: دور از دسترس کودکان و در دمای کمتر از 30 درجه سانتیگراد، دور از نور و رطوبت نگهداری شود.
هشدار مصرف:
- این فرآورده در دوران بارداری و شیردهی بایستی با نظر پزشک مصرف شود.
- این فرآورده برای کمبود خفیف ویتامین ها و مواد معدنی استفاده می شود و برای پیشگیری، تشخیص با درمان بیماری نمی باشد.
- هر فرآورده به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است سبب بروز برخی عوارض ناخواسته نیز گردد. اگر چه کلیه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی در اسرع وقت با پزشک مشورت کنید.

بیماری مزمن کلیوی
بیماری مزمن کلیوی (Chronic Kidney Disease) که به آن نارسایی مزمن کلیه نیز گفته می شود، به صورت تدریجی عملکرد کلیه را تضعیف می نماید. بیماری مزمن کلیه یکی از بیماریهای غیر واگیر است که شیوع آن به علت سالمند شدن جمعیت ایران و همچنین افزایش شیوع دیابت و پرفشاری خون در حال افزایش است. کلیه ها مواد زائد و مایعات اضافی خون را فیلتر می کنند و سپس از طریق ادرار دفع می شوند. وقتی بیماری مزمن کلیه به مرحله پیشرفته ای برسد، سطح خطرناک مایعات، الکترولیت ها و مواد زائد می تواند در بدن جمع شوند. در مراحل اولیه بیماری مزمن کلیه، ممکن است علائم و نشانه های کمی داشته باشد. بیماری مزمن کلیه ممکن است تا زمانی که عملکرد کلیه به طور قابل توجهی مختل نشود،آشکار نگردد. معالجه بیماری مزمن کلیه معمولاً با کنترل علت اصلی بر کاهش سرعت پیشرفت بیماری متمرکز است. بیماری مزمن کلیه می تواند تا مرحله نهایی نارسایی کلیه پیشرفت کند، که بدون فیلتر مصنوعی (دیالیز) یا پیوند کلیه کشنده است.
عوامل خطر بیماری مزمن کلیه
افراد در معرض خطر شامل موارد زير می باشند:
- سابقه بیماری ديابت
- بیماری قلب و عروقی
-  فشار خون
- هايپرلیپیدمی
- چاقی
- سندرم متابولیک
- سیگار
-  HIV يا هپاتیتC
- سابقه بیماری مزمن کلیه در فامیل
- سن بالای 61 سال
- درمان با داروهای نفرو توکسیک
- گلومرولونفریت، التهاب واحدهای فیلتر کننده کلیه (گلومرول)
- نفریت بینابینی، التهاب توبول های کلیه و ساختارهای اطراف آن
- ریفلاکس، وضعیتی که باعث می شود ادرار به کلیه ها برگردد
- عفونت مکرر کلیه که به آن پیلونفریت نیز گفته می شود
- بیماری پلی کیستیک کلیه
- انسداد طولانی مدت دستگاه ادراری
- شرایطی مانند بزرگ شدن پروستات
- سنگ کلیه
- و برخی سرطان ها
علائم بیماری: اگر آسیب کلیه به آرامی پیشرفت کند، علائم و نشانه های بیماری مزمن کلیه به مرور زمان ایجاد می شود. علائم و نشانه های بیماری کلیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- حالت تهوع
- استفراغ
- از دست دادن اشتها
- خستگی و ضعف
- مشکلات خواب
- تغییر در میزان ادرار کردن
- کاهش حافظه
- گرفتگی عضلات و گرفتگی عضله
- تورم پا و مچ پا
- خارش مداوم
- درد قفسه سینه، در صورت جمع شدن مایعات در اطراف پوشش قلب
- تنگی نفس، اگر مایعات در ریه ها جمع شود
- فشار خون بالا که کنترل آن دشوار است
علائم و نشانه های بیماری کلیوی غالباً اختصاصی نیستند، به این معنی که می توانند در اثر بیماری های دیگر نیز ایجاد شوند. از آنجا که کلیه های بسیار سازگار هستند و توانایی جبران عملکرد از دست رفته را دارند، ممکن است علائم و نشانه ها تا زمانی که آسیب جبران ناپذیری رخ ندهد، ظاهر نشوند.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟ در صورت مشاهده علائم و نشانه های بیماری کلیوی، با پزشک خود مشورت کنید. اگر یک بیماری پزشکی دارید که خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می دهد، پزشک ممکن است فشار خون و عملکرد کلیه را با آزمایش ادرار و خون در هنگام مراجعه منظم به مطب کنترل کند. از پزشک خود بپرسید که آیا این آزمایشات برای شما لازم است یا خیر.
عوارض بیماری مزمن کلیه: بیماری مزمن کلیه می تواند تقریباً در همه اعضای بدن تأثیرمی گذارد. عوارض احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احتباس مایعات، که می تواند منجر به تورم در بازوها و پاها ، فشار خون بالا یا مایع در ریه ها شود (ادم ریوی)
- افزایش ناگهانی سطح پتاسیم در خون (هیپرکالمی)، که می تواند توانایی قلب را مختل کند و ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.
- بیماری قلبی و عروقی
- ضعف استخوان ها و افزایش خطر شکستگی استخوان
- کم خونی
- کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ یا کاهش باروری
- آسیب به سیستم عصبی مرکزی، که می تواند در تمرکز مشکل ایجاد کند، تغییر شخصیت یا تشنج ایجاد نماید.
- کاهش پاسخ سیستم ایمنی، که باعث می شود در برابر عفونت آسیب پذیرتر شوید.
- پریکاردیت، التهاب غشای کیسه ای که قلب را در بر گرفته است (پریکارد)
- عوارض بارداری که خطراتی برای مادر و جنین در حال رشد به همراه دارد.
- آسیب برگشت ناپذیر به کلیه ها (بیماری کلیه در مرحله نهایی)، در نهایت برای زنده ماندن به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز است.

روش های جلوگیری برای کاهش خطر ابتلا به بیماری کلیوی: از داروهای مسکن های بدون نسخه، مانند آسپرین ، ایبوپروفن و استامینوفن کمتر استفاده نماید.
-کاهش مصرف خودسرانه مسکن: مصرف بیش از حد مسکن می تواند منجر به آسیب کلیه شود و به طور کلی در صورت ابتلا به بیماری کلیوی باید از آن مصرف آن ها اجتناب شود.
- وزن ایده آل داشته باشید: اگر از وزن خوبی برخوردار هستید، بیشتر اوقات هفته با تحرک بدنی برای حفظ آن تلاش کنید. در صورت نیاز به کاهش وزن، با پزشک خود در مورد راهکارهای کاهش وزن صحبت کنید.
- عدم استعمال سیگار: سیگار نکشید سیگار کشیدن می تواند به کلیه های شما آسیب برساند و آسیب کلیه را بدتر نماید. اگر سیگاری هستید، در مورد راهکارهای ترک سیگار با پزشک خود مشورت کنید.
- تعذیه مناسب و دریافت کافی ویتامین ها: سو تغذيه در افراد مبتلا به بيماری مزمن کليوی شایع می باشد. سو تغذيه ی پروتئين  انرژی و کمبود ريزمغذی ها به طورمعمول در نتيجه ی دريافت ناکافی غذايی به علت بی اشتهايی شديد، تهوع، اختلال در حس چشايی و بويايی، و استفاده ی طولانی مدت از رژيم های غذايی محدود ايجاد می شود. کمبود ويتامين ها، مواد معدنی و بعضی عناصر کمياب نيز در بيماران همودياليزی دچار سو تغذيه ديده می شود. کمبود روی می تواند توجيه کننده ی بسياری از علايم مرتبط با اختلالات کليوی مانند از دست دادن اشتها و حس چشايی باشد. در مطالعه ای مشخص شد که کمبود ویتامینD با افزایش خطر آلبومینوری ارتباط دارد.