شربت مینا جویس

توضیحات : 
شربت مینا جویس محصول یوروویتال آلمان با داشتن ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن، نیاز روزانه به این ترکیبات را برطرف می سازد. تأمین ویتامین ها و مواد معدنی ضروری برای بدن ضروری بوده و در تقویت رشد و تکامل بویژه در سنین نوجوانی و جوانی بسیار تأثیر دارد.

موارد مصرف : 
- کمک به جبران کم خونی های ناشی از سوء تغذیه 
- حفظ سلامت عمومی کودکان و نوجوانان

دستور مصرف : 
- کودکان 1 تا 3 سال : یک قاشق مربا خوری (2.5 میلی لیتر) - 1 بار در روز
- کودکان بالای 3 سال : یک قاشق مربا خوری (2.5 میلی لیتر) - 2 بار در روز یا مطابق تجویز پزشک مصرف شود.

شرایط نگهداری : دور از دسترس اطفال و در جای خشک و خنک نگهداری شود.

موارد هشدار و نکات قابل توجه : 
- این فرآورده صرفا یک مکمل رژیمی – غذایی بوده و جهت تشخیص ، درمان و پبشگیری از بیماری نمی باشد.
- در دوران بارداری و شیردهی ، مطابق دستور پزشک مصرف گردد.
- قبل از مصرف به خوبی تکان داده شود.
- پس از باز نمودن درب بطری ، حتما داخل یخچال نگهداری شود.

اجزای تشکیل دهنده : 
آهن : بدن یک فرد بالغ سالم حدود ۴ تا ۵ گرم آهن دارد و تقریبا ۶۰ تا ۷۰ درصد این آهن در هموگلوبین یافت می شود. آهن ذخیره شده در کبد، طحال و مغز استخوان نیز ۳۰ تا ۳۵ درصد دیگر آهن موجود در بدن را تشکیل می دهد. مقادیر کمتری از آهن نیز در عضلات (میوگلوبین) و سرم خون و در تمام سلول ها بعنوان بخش تشکیل دهنده آنزیم ها موجود می باشد. آهن در بدن بصورت ترکیب با سایر اجزای بدن بوده و جایگاههای عمده جذب آن معده و بخش فوقانی روده کوچک می باشد. زمانیکه کمبود آهن بروز کند و یا نیاز به خونسازی بیشتر باشد، جذب آهن نیز افزایش می یابد. آهن در کبد، طحال و موکوس روده ای ذخیره می گردد. ذخایر آهن و نیز آهن آزاد شده از تجزیه گلبول های قرمز خون جهت سنتز هموگلوبین مورد استفاده قرار می گیرند. آهن تأثیرات سودمند فراوانی برای بدن انسان دارد که عبارتند از:
– کمک به رشد بدن
– تقویت مقاومت بدن در برابر بیماری ها (تقویت سیستم ایمنی)
– پیشگیری از کم خونی یا آنمی و برطرف کردن آن
– کمک به تقویت پوست
آهن جهت تولید هموگلوبین در خون ضروری است. هموگلوبین از چهار گروه هم حاوی آهن تشکیل شده است. هم مسئول رنگ قرمز خون و ظرفیت انتقالی اکسیژن آن می باشد. لذا آهن در انتقال اکسیژن توسط خون در سرتاسر بدن نقش داشته و در کمک به زدودن دی اکسید کربن از بافت ها بسیار ارزشمند می باشد.
میوگلوبین (پروتئین انتقال دهنده اکسیژن حاوی آهن در عضلات) از نظر ساختاری و عملکردی با هموگلوبین ارتباط دارد. میوگلوبین اکسیژن مورد نیاز عضلات را تأمین کرده و دی اکسید کربن آنها را حذف می کند. آهن مقاومت بدن در برابر استرس ها و بیماری ها را افزایش می دهد. در رشد عمومی بدن و جلوگیری از ضعف و خستگی بسیار موثر است. خوردن غذاهای غنی از آهن و حفظ سلامت دستگاه گوارش یکی از مطمئن ترین شیوه ها جهت جلوگیری از کمبود آهن می باشد.
کمبود آهن معمولاً در اثر خونریزی شدید، سوء تغذیه، عفونت ها و سوء مصرف دارو یا مواد شیمیایی بروزمی کند. خونریزی و یا از دست دادن خون در بدن می تواند ناشی از آسیب به رگ های خونی یا اندام های داخلی و یا مشکلات قاعدگی در زنان باشد. بارداری های متعدد، شیردادن به نوزاد و عرق کردن زیاد در تابستان نیز می تواند مقادیر آهن را در بدن کاهش دهد. کمبود آهن موجب کم خونی های تغذیه ای، کاهش مقاومت به بیماری ها، رنگ پریدگی، کوتاهی در تنفس و کاهش میل جنسی می گردد. افسردگی و تحریک پذیری زیاد نیز ممکن است بروز کند. فرد مبتلا به کمبود آهن، زود خسته شده و دچار مشکلات فراوان در تنفس می گردد. مغز این افراد نیز قدرت پردازش کافی نداشته و ممکن است هوشیاری مناسب نداشته باشند. زنانی که در سیکل های ماهیانه خون زیادی از دست می دهند و افرادی که رژیم غذایی گیاهخواری دارند ممکن است نیاز بیشتری به مصرف مکمل های حاوی آهن پیدا کنند.

پتاسیم :پتاسیم ماده معدنی است که در اکثر غذاها یافت می­شود و در طیف وسیعی از عملکردهای اساسی بدن، از جمله: تنظیم فشار خون، تنظیم تعادل طبیعی آب، انقباضات عضلانی، بهبود هضم، تنظیم ریتم قلب، تعادل PH (اسیدیته و قلیایی) نقش دارد. بدن به طور طبیعی پتاسیم تولید نمی­کند. بنابراین، مصرف متعادل مواد غذایی و نوشیدنی­های حاوی پتاسیم ضروری است. کمبود پتاسیم می­تواند منجر به مشکلات اساسی در سلامتی شود. با این وجود، مصرف بیش از اندازه آن باعث ایجاد مشکلات موقتی یا طولانی مدت در بدن می­گردد. کلیه ­های سالم با دفع مقادیر اضافی پتاسیم از طریق ادرار، سطح طبیعی آن را در بدن حفظ می­کنند.پتاسیم در مایع درون سلولی وجود داشته ولی وجود مقادیر کم آن در مایعات خارج سلولی نیز جهت انجام عملکرد طبیعی سلول های عضلات اساسی می باشد. بدن یک فرد عادی حدود ۱۲۰ گرم پتاسیم و ۲۴۵ گرم کلرید پتاسیم دارد. ۱۱۷ گرم این پتاسیم در درون سلول ها و ۳ گرم باقیمانده در مایعات خارج سلولی دیده می شود.
پتاسیم بعنوان کاتالیت در تولید انرژی و سنتز گلیکوژن و پروتئین دارای اهمیت فراوانی است. مصرف زیاد الکل و مواد دیگراز این دست می تواند موجب کاهش مقادیر پتاسیم گردد. پتاسیم بعنوان یک ماده آلکالیزه کننده دارای اهمیت می باشد و تعادل اسید- باز موجود در خون و بافت ها را حفظ می نماید و از اسیدی شدن زیاد جلوگیری می کند. این ماده معدنی در انقباض عضله اهمیت داشته و بنابراین جهت عملکرد عضله قلب و تنظیم ضربان آن ضروری است. پتاسیم موجب افزایش ترشح هورمون ها شده و در سم زدایی خون به کلیه ها کمک می کند. پتاسیم موجب پیشگیری از اختلالات هورمونی زنانه می گردد. در عملکرد مناسب سیستم عصبی شرکت داشته و از بروز ضعف و خستگی در بدن پیشگیری می کند. در کاهش فشار خون نیز موثر است. کمبود پتاسیم در افراد سالم بسیار کم دیده می شود، چون معمولاً منابع غذایی حاوی مقادیرمناسب پتاسیم می باشند. با این حال در اثر اختلالات گوارشی ، اسهال و استفراغ های شدید ، اسیدوزهای دیابتی، نفریت های مزمن و درمان های استروئیدی و یا سایر داروهای مشابه کمبود پتاسیم رخ می دهد. استرس های فیزیکی و ذهنی نیز می توانند موجب کمبود پتاسیم در بدن گردند. کمبود پتاسیم موجب خستگی و ضعف، اختلال در ضربان قلب، کاهش آگاهی و هوشیاری مغز و تعرق شدید دست ها و پاها و نیز افزایش حساسیت اعصاب به سرما می گردد. تأخیر در بهبود زخم ها و شکستگی های استخوان در بدن نیز ممکن است رخ دهد.

کمبود پتاسیم: برخی شرایط خاص می­ تواند باعث کمبود پتاسیم یا هیپوکالمی شوند. این شرایط شامل:
- بیماری های کلیوی
- استفاده بیش از حد از داروهای مدر
- تعریق بیش از حد، اسهال و استفراغ
- کمبود منیزیم
- استفاده از آنتی بیوتیک­ها، مانند کاربنی سیلین و پنی سیلین
علائم هیپوکالمی بسته به میزان شدت کمبود پتاسیم در بدن افراد متفاوت است. کاهش موقت پتاسیم ممکن است علامتی نداشته باشد و سطح پتاسیم بدن بعد از خوردن وعده غذایی یا نوشیدنی­های حاوی  الکترولیت به حالت قبل برگردد و هیچ آسیبی به بدن وارد نشود. با این حال، کمبود شدید پتاسیم ممکن است سلامتی افراد را تهدید نماید.

علائم کمبود پتاسیم شامل موارد زیر است: خستگی شدید، اسپاسم، ضعف یا گرفتگی عضلات، ضربان قلب نامنظم، یبوست، حالت تهوع یا استفراغ

منگنز : منگنز در بدن بعنوان یک ماده معدنی کمیاب وجود داشته و برای سلامت آن بسیار مهم است. بدن انسان حاوی ۱۰ تا ۲۰ میلی گرم از این عنصر بوده که در سراسر بدن پخش شده است. منگنز در میتوکندری سلول ها به وفور یافت می شود.
تنها ۳ تا ۴ درصد منگنز موجود در غذاها از طریق روده جذب شده و وارد خون می گردند. منگنز در خون و کبد ذخیره می گردد. میزان منگنز در خون بدنبال سکته قلبی افزایش می یابد. منگنز یکی از اجزای اساسی در بسیاری از آنزیم ها شرکت کننده در متابولیسم کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها می باشد و بصورت ترکیب با کولین در هضم چربی ها کمک می کند.
منگنز در تقویت و سلامت اعصاب و مغز کمک کرده و موجب هماهنگی عمل مغز، اعصاب و عضلات در هر قسمتی از بدن می گردد. همچنین در سلامت سیستم تولید مثلی و عملکرد غدد پستانی نیز موثر است. کمبود طولانی مدت منگنز موجب تأخیر در رشد، اختلالات گوارشی، تکامل غیر طبیعی استخوان و بدشکلی در استخوان ها می گردد. همچنین ممکن است عقیمی در مردان و زنان بروز کند.

مس:
مس یک ماده معدنی ضروری است که برای بقا مورد نیاز است. در تمام بافت­های بدن یافت می­شود و در ساخت گلبول­های قرمز و حفظ سلول­های عصبی و عملکرد صحیح سیستم ایمنی بدن نقش دارد. همچنین به بدن در ساخت کلاژن و جذب آهن کمک نموده و برای تولید انرژی مورد نیاز است. بیشتر مس موجود در بدن در کبد، مغز، قلب، کلیه­ها و ماهیچه­های اسکلتی یافت می­شود. مقادیر بسیار زیاد مس باعث ایجاد اختلالاتی در عملکرد مغز می­گردد. کمبود مس بسیار نادر است اما می­تواند منجر به مشکلات قلبی و عروقی گردد.

نکاتی در ارتباط با مس:
- مس برای طیف وسیعی از عملکردهای بدن ضروری است.
- کمبود مس به جز در شرایط خاص، نادر است.
- معمولاً نیاز به استفاده از مکمل­های مس نیست و استفاده از آن ممکن است منجر به عدم تعادل شود.
- عدم تعادل مس زمینه ساز ابتلا به بیماری آلزایمر می­گردد.
- قبل از مصرف مکمل مس با پزشک مشورت نماید.

فواید مس برای سلامتی: مس همراه با آهن، در ساخت گلبول­های قرمز در بدن نقش دارد. این ماده به حفظ استخوان­های سالم، رگ های خونی، اعصاب و عملکرد سیستم ایمنی بدن کمک می­کند و جذب آهن را تسهیل می نماید. مس کافی در رژیم غذایی،  به جلوگیری از بیماری­های قلبی عروقی و پوکی استخوان نیز کمک می­نماید.

سلامت قلب و عروق: سطح پایین مس با کلسترول و فشار خون بالا در ارتباط است. محققان پیشنهاد کرده­اند که بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بهتر است از مکمل­های مس استفاده کنند.

بهبود عملکرد سیستم ایمنی: مس بسیار کم در بدن منجر به نوتروپنی می­شود. به عبارتی کمبود مس باعث کاهش تعداد گلبول­های سفید یا نوتروفیل­ها که در مبارزه با عفونت نقش دارند، می­گردد. افرادی که سطح نوتروفیل پایینی دارند، احتمال ابتلا به بیماری­های عفونی در آنان بالاتر است.

پوکی استخوان: کمبود شدید مس با تراکم کمتر مواد معدنی در استخوان و در نتیجه خطر بیشتر پوکی استخوان همراه است. با این وجود تحقیقات بیشتری در مورد چگونگی تاثیر مس بر پوکی استخوان و اینکه آیا مکمل­های مس می­توانند از پوکی استخوان جلوگیری نمایند، نیاز است.

تولید کلاژن: مس نقش مهمی در حفظ کلاژن و الاستین، که از اجزای اصلی ساختاری بدن ما هستند، دارد. دانشمندان خاصیت ضد پیری و جوانسازی مس را به وجود ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در آن نسبت داده اند. بدون حضور مس بدن نمی تواند بافت­های همبند آسیب دیده و یا تولید کلاژن در بدن را بازسازی نماید. که این امر می­تواند مشکلات وسیعی از جمله عملکرد نامناسب غضروف­ها را به همراه داشته باشد.

آرتروز: مطالعات حیوانی نشان داده است كه مس ممكن است به جلوگیری و یا به تأخیر انداختن آرتروز كمك می­کند و افراد برای این منظور دستبندهای مسی پوشیدند. با این حال، هیچ مطالعه انسانی این موضوع را تأیید نکرده است.

خاصیت آنتی اکسیدانی: مس با خاصیت آنتی اکسیدانی، به کاهش تولید رادیکال­های آزاد کمک می­کند. رادیکال­های آزاد می توانند به سلول­ها و DNA آسیب بزنند و منجر به سرطان و سایر بیماری­ها شوند.

بدن یک فرد عادی حدود ۷۵ تا ۱۵۰ میلی گرم مس دارد. نوزادان مقادیر بیشتری از مس نسبت به افراد بالغ دارند. میزان مس در کبد، مغز، کلیه ها، قلب و مو بیشتر از بقیه بخشهای بدن است. میزان مس موجود در سرم خون در زنان بیشتر از مردان است. در زنانی که دوران بارداری را طی می کنند و نیز در یا ازقرص های ضد بارداری استفاده می کنند، میزان مس سرمی بطور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. مس، در بدن انسان بعنوان جزیی از آنزیم های متعدد عمل کرده و در ترکیب با پروتئین های مختلف در خون دیده می شود.
سرولوپلاسمین (آنزیم پلاسمایی حاوی مس)، اکسیداسیون یون فروس را با یون فریک کاتالیز کرده و در نتیجه آهن توسط ترانسفرین (پروتئین انتقال دهنده آهن در خون) گرفته می شود. این آهن توسط ترانسفرین جهت سنتز ترکیبات آهن دار و بویژه هموگلوبین به بافت های مختلف حمل می شود. حدود ۳۲ درصد مس موجود در منابع غذایی از طریق روده کوچک جذب شده و مس اضافی نیز در صفرا وارد می گردد. بنابراین مس در قرارگیری آهن در ساختار هموگلوبین بسیار نقش دارد و نیز موجب تحریک رشد گلبول های قرمز خون می گردد. همچنین در تعدادی از آنزیم های گوارشی نیز بعنوان یکی از اجزای آنها مطرح است. مس اسید آمینه تیروزین را به شکل قابل استفاده بعنوان فاکتور رنگدانه ای در پوست و مو تبدیل می کند. همچنین در مصرف ویتامین C نیز نقش دارد.
کمبود مس منجر به ضعف عمومی بدن، اختلالات گوارشی و اختلال در تنفس می گردد. در نوزادانی که بویژه تولد آنها بیش از موعد صورت گرفته باشد، کمبود مس بیشتر بروز کرده و معمولاً بیشتر از حد نرمال دچار اسهال های مزمن می شوند که نهایتا منجر به کم خونی هائی می گردند که با مصرف آهن برطرف نمی شوند. کمبود مس به هنگام سوء تغذیه نیز مشاهده می گردد.

ویتامین C : ویتامینC یک ویتامین محلول در آب است که جهت رشد طبیعی و نیز تکامل عادی در کودکان بسیار اهمیت دارد. همچنین ویتامین C جهت ترمیم آسیب بافت ها نیز مورد نیاز است. ویتامین C در سنتز کلاژن بسیار اهمیت دارد. کلاژن پروتئینی است که در تشکیل پوست، تاندون ها، لیگامانها و رگ های خونی نقش مهمی ایفا می کند.
ویتامینC در بهبود زخم ها، ترمیم و تقویت غضروف، استخوان و دندانها نقش دارد. همچنین یکی از چند آنتی اکسیدان مهم در بدن به حساب می آید. ویتامین E و بتاکاروتن نیز دو آنتی اکسیدان مهم دیگر در بدن می باشند. آنتی اکسیدانها آسیب ناشی از رادیکالهای آزاد را از بین می برند.

ویتامین A: ویتامین A در تقویت و سلامت دندان ها، بافت های نرم و استخوانی و غشاهای مخاطی و پوست نقش دارد. ویتامین A، رنگدانه های شبکیه چشم را تولید کرده و به همین خاطر رتینول نیز نامیده می شود. ویتامینA موجب تقویت بینایی بویژه در نور کم می گردد. همچنین در تولید مثل و شیردهی نیز شرکت می کند.
ویتامینA در پیشگیری از عفونت های تنفسی و نیز سایر عفونت ها نقش دارد و غشاهای مخاطی بدن بویژه غشاهای مخاطی چشم، ریه ها، معده و روده ها را سالم نگه می دارد. از بیشتر اختلالات چشمی جلوگیری کرده و به ترشح اسید معده و نیز گوارش پروتئین ها کمک می کند. همچنین در جلوگیری از عفونت های پوست و رشد مو و ناخن ها موثر است.
ویتامین A نفوذپذیری رگ های خونی را بالا برده و لذا موجب اکسیژن گیری بیشتر بافت ها می گردد. از پیری زودرس جلوگیری کرده و موجب شادابی پوست و افزایش امید به زندگی می گردد.

ویتامین D: ویتامین D را معمولاً بعنوان ویتامین نور آفتاب نیز می شناسند. رشد و تقویت استخوان ها و متابولیسم کلسیم تا حدود زیادی مربوط به این ویتامین می باشد. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی بوده و تحت تأثیر اشعه آفتاب در پوست سنتز می گردد. همچنین از طریق رژیم غذایی نیز بدست می آید. 
ریکتز اختلالی است که بیشتر در اثر کمبود ویتامینD بروز کرده و در کودکان موجب اختلال در تشکیل استخوان و متابولیسم کلسیم و ضعف عمومی می گردد. ویتامینD به جذب کلسیم، فسفر و سایر مواد معدنی در لوله گوارشی کمک می کند. همچنین جهت انجام عملکرد طبیعی غده پاراتیروئید که تنظیم کننده میزان کلسیم در خون است، ضروری است. نوزادان و نیز افرادی که در سن بلوغ هستند جهت تشکیل مناسب دندان و استخوان به ویتامین D بسیار نیاز دارند.
شایع ترین علامت کمبود ویتامینD ناتوانی در کلسیفیه کردن استخوانها می باشد. همچنین خراب شدن سریع دندان ها، نرمی استخوان، تأخیر در رشد و شکل گیری غیر عادی استخوان ها در کودکان از علایم دیگر کمبود ویتامینD به شمار می آید. ضعف عضلانی کاهش قدرت بدنی، جذب غیر کارآمد مواد معدنی و پیری زودرس نیز ممکن است بروز کند.

Reference1
Reference2